ႏိုင္ငံေရးမ်ဳိးဆက္သစ္ေတြက ႏြားကို သနားသတဲ့
ဒီတပတ္ထဲမွာ မမခင္အဖို႔အလုပ္ေတာ္ေတာ္ မ်ားပါတယ္။ ပံုမွန္လုပ္ေနက် အလုပ္ေတြအျပင္ ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးေဖာ္ ေဆြးေႏြးဖက္၊ ျပည္ပသတင္းဌာနေတြက သတင္းေတြအေၾကာင္း ေျပာေဖာ္ေျပာဖက္ မိတ္ေဆြတေယာက္ရဲ႕နာေရး ျဖစ္လို႔ေလ။ လူမႈေရးကိစၥဆိုရင္ မေနတတ္တဲ့ မမခင္အဖို႔ အသုဘကိစၥအတြက္ သတင္းစာတိုက္ေျပးရ၊ ေရခဲတိုက္ေျပးရ၊ ပန္းေခြပန္းျခင္းေတြအတြက္ ေျပးရနဲ႔။ သြားသမွ်ခရီးကိုလဲ တကၠစီစီးၿပီး သြားရတာေလ။ ဒီေတာ့ တကၠစီဆရာနဲ႔ စကားဖလွယ္ျဖစ္တယ္ေပါ့။ ျမန္မာျပည္မွာ တကၠစီဆရာကို အထင္မေသးပါနဲ႔။ စစ္အစိုးရရဲ႕ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ မင္းလုပ္ စီမံခန္႔ခြဲပုံက ေကာင္းလြန္းလို႔ တကၠသိုလ္က ဘြဲ႔တဘြဲ႔၊ ႏွစ္ဘြဲ႔၊ သံုးဘြဲ႔ရေတြ၊ အရာရွိလူထြက္ေတြ၊ တခ်ဳိ႕မ်ား ဒုညႊန္မွဴး၊ ညႊန္မွဴးလူထြက္ေတြတကၠစီေမာင္းၿပီး အသက္ေမြး ဝမ္းေၾကာင္းေနၾကရတာသိၾကတယ္မဟုတ္လား။ ႏိုင္ငံျခား သေဘၤာသားေတြလဲ သေဘၤာမတက္ခင္ ေန႔တြက္ကုိက္ေအာင္တကၠစီကို တေၾကာင္းႏွစ္ေၾကာင္း ဝင္ေမာင္းၿပီး စီးပြားရွာၾကရတာေလ။ အဲ- အဲ ေျပာခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာက တကၠစီဒ႐ိုင္ ဘာေတြရဲ႕ ဘဝအေျခအေနအေၾကာင္း မဟုတ္ဘူးရွင့္။ မမခင္ တကယ္ေျပာခ်င္တာက တကၠစီထဲကို ထည့္ေမာင္းရတဲ့ ေလာင္စာဆီ အေၾကာင္းပါ။
တကၠစီ ဒ႐ိုင္ဘာက ေျပာပါတယ္။ အခု သူတို႔ ဓါတ္ဆီဆိုင္မွာ ဆီမထုတ္ေတာ့ဘူးတဲ့။ အျပင္ ေစ်းကြက္ကပဲ ဝယ္ထည့္သတဲ့။ မမခင္က "ဘာလို႔လဲ" လို႔ ေမးေတာ့ "အစိုးရထုတ္ေစ်းထက္ အျပင္ေပါက္ေစ်းက သံုးရာ သက္သာေနၿပီ အမရဲ႕” တဲ့။ အင္း -- ဒီသတင္းမ်ဳိး မမခင္ မၾကားဘူးပါဘူး။ မမခင္တသက္လံုး အစိုးရထုတ္ေစ်းႏႈန္းထက္ အျပင္ေမွာင္ခိုေစ်းကြက္က ေစ်းပိုႀကီးတာပဲ ၾကားဖူးပါတယ္။ ဒီတခါ ၾကားရတာသတင္းက အဆန္းပါပဲ။ စစ္အစိုးရ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ တသက္တာမွာ ဒီလိုျဖစ္တာ ဒီတခါပဲ ၾကားဖူးပါတယ္။ ထူးလိုက္တာ။ ဆန္းလိုက္တာ။ ဒီ အထူးအဆန္းသတင္းကို အေပါင္းအေဖၚေတြနဲ႔ ပေဟဠိ အေျဖညႇိရဦးမယ္။ အဲဒီလိုေတြးၿပီး နာေရးထဲမွာ အားမနာ လွ်ာမက်ဳိး ေျပာၾကဆိုၾကတယ္။ ေသေသာသူကို အားမနာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေသေသာသူကလဲ အသက္ရွင္စဥ္တံုးက ႏိုင္ငံထဲမွာ ျဖစ္ပ်က္တာဆို သိပ္ကို စိတ္ဝင္စားပါတယ္။ အခုေန သူသာရွိရင္လဲ ဒီပြဲမွာ သူပါဝင္ေဆြးေႏြးမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒီလိုသတင္းထူးရဲ႕သားနဲ႔ မမခင္က ၿငိမ္ေနရင္ေတာင္ သူက ၿငိမ္ေနရမလားလို႔ အျပစ္တင္ေကာင္း တင္ႏိုင္တယ္။ သူအျပစ္တင္တာေတာ့ မခံနိုင္ပါဘူး။ သူ႔နာေရးမွာ သူ႔သေဘာက် ေနျပရမွာ မိတ္ေဆြေကာင္းတို႔ဝတၱရားမဟုတ္လား။
သူက ေသခါနီးမွာေတာင္ "ဘီဘီစီ ဗြီအိုေအ မလာေသးဘူးလား" လို႔ ေမးသြားပါေသးတယ္။ အဲဒီလို ေမးသြားတာေလး သနားလြန္းလို႔ မမခင္တို႔ ေဆြးေႏြးပြဲဟာ သူ႔အတြက္ ဂုဏ္ျပဳရာေတာင္ ေရာက္မယ္ထင္ပါတယ္။ ေဆြးေႏြးပြဲမွာ တေယာက္ေသာ သူက " ကမၻာ့ေရနံစိမ္းေစ်းက က်ေနၿပီေလ၊ တက္တံုးကေတာ့ ကမၻာေရနံေစ်းနဲ႔အၿပိဳင္ တရက္ကေလးမွ မေစာင့္ႏိုင္ဘဲ စစ္အစိုးရက ေစ်းလိုက္တက္တာ၊ ဒါေၾကာင့္လဲ ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးႀကီး ျဖစ္ခဲ့တာေပါ့။ အခု ကမာၻ႔ေရနံစိမ္း ေစ်းႏႈန္းလဲက်ေရာ ေစ်းကို ခ်မေပးဘဲ မွိန္းၿပီးစားေနတာ။
ဟုတ္ပါရဲ႕.. ဟုတ္ပါရဲ႕၊ မမခင္လဲ ဂ်ာနယ္ထဲမွာ ဖတ္ရပါတယ္။ ကမာၻ႔ ေရနံစိမ္းေစ်း တစည္ကို ၁၄၀ ေဒၚလာ အထက္ကို ေရာက္သြားေတာ့ ေအာ္-- ကိုေရႊစစ္အစိုးရက ေလာင္စာဆီေစ်းကို ၂ ဆေလာက္ တက္ပစ္လိုက္တယ္။ အခု ေရနံစိမ္းေစ်းက တစည္ကို ေဒၚလာ ၅၀ ေအာက္ေလာက္ ေရာက္၊ ၄၀ ေက်ာ္ေက်ာ္ကေလးပဲ ရွိတဲ့အခ်ိန္မွာ - ခပ္တည္တည္ဘဲ။ ေစ်းႏႈန္းကို ျပန္မခ်ေတာံဘဲ ျမတ္သမွ် အျမတ္ကို ပါးၿဖဲနားၿဖဲ စားေနတာ။ ဆီေစ်းကိုခ်ေပးလိုက္ရင္ သယ္ယူပို႔ေဆာင္စရိတ္စက နည္းသြားလို႔ ကုန္ေစ်းႏႈန္းက်မွာ စိုးလို႔ထင္တယ္။ နအဖအစိုးရဟာ ျပည္သူေတြ သက္သာမွာကို ေတာ္ေတာ္ကိုေၾကာက္တဲ့ အစိုးရပါ။ တဏွာကဲၿပီး သဒၵါနည္းတဲ့ အစိုးရေလ။
သတင္းဂ်ာနယ္ေတြ၊ သတင္းေတြထဲမွာ ႏိုင္ငံတကာက ကိုယ္စီကိုယ္စီ ေလာင္စာဆီေစ်းကို ကမာၻ႔ေရနံစိမ္း ေစ်းက်ရင္ က်သလို ေစ်းခ်ေပးေနတာ ဖတ္ရမွတ္ရပါတယ္။ တ႐ုတ္ျပည္မွာေတာင္ ေစ်းခ်ေပးပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ကေတာ Out of the world ျဖစ္ေနၿပီထင္ပါရဲ႕။ ကမာၻႀကီးဘာျဖစ္ျဖစ္ ျမန္မာျပည္က ျဖစ္ခ်င္မွျဖစ္မယ္။ ကမာၻနဲ႔မယွဥ္ဘူး။ ကမာၻ႔အျပင္မွာ ေနမယ္။ ေလာင္စာဆီကို သြင္းကုန္ထုတ္ကုန္ လုပ္ေနတာကလဲ သူတို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြမဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ ဘယ္သူခ်ခ် သူတို႔မခ်ဘူး။ အဲဒီလိုမူဝါဒနဲ႔ စားလို႔ရသမွ် ဆက္စားေနတဲ့ သေဘာပါပဲ။ အျပင္ေပါက္ေစ်း ေစ်းခ်ဳိေနတဲ့ အေၾကာင္းတခုက နယ္စပ္က ေလာင္စာဆီေတြ ေမွာင္ခိုဝင္လာတာကတေၾကာင္း။ ေနာက္တေၾကာင္းက စစ္ဘက္နဲ႔ပဲ ပတ္သက္ပါတယ္။ စစ္တပ္ထဲမွာ ေလာင္စာဆီအတြက္ စစ္တပ္ခြဲတမ္း သပ္သပ္ရွိေတာ့ တပ္ထဲက ပိုင္ရာဆိုင္ရာ တပ္မွဴး၊ တပ္မမွဴးေတြက အႀကံအဖန္လုပ္ၿပီး အျပင္ကို ထုတ္ေရာင္းစားၾကတာေလ။ သူတို႔တေတြက အလကားနီးပါးရေတာ့ ဓါတ္ဆီဆိုင္က သတ္မွတ္ေစ်းထက္ ေလ်ွာ့ေရာင္းႏိုင္တယ္။ အမယ္ေလး … စစ္တပ္က ခြဲတမ္းယူထားတာ ျပည္တြင္းဝယ္လိုအားရဲ႕ တဝက္ထက္ေတာင္ မ်ားေနေသးသလား မေျပာတတ္ပါဘူး။ အျပင္ဆိုင္ေတြမွာ ႀကဳိက္သေလာက္ဝယ္၊ အစိုးရ ဓါတ္ဆီဆိုင္က ေစ်းထက္ ေစ်းခ်ဳိတယ္ ျဖစ္ေနၿပီ။
တကယ္ေတာ့ ျပည္ပက တင္သြင္းလာတဲ့ ေလာင္စာဆီေစ်းကြက္ကိုတင္ သူတို႔ ကိုင္ထားတာမဟုတ္ပါဘူး။ ျပည္တြင္းမွာလဲ တခ်ဳိ႕ေနရာေဒသေတြက ေရနံထြက္ေသးတယ္ေလ။ ဟိုအရင္ ျမန္မာဘုရင္လက္ထက္ကတည္းက ေခ်ာက္တို႔၊ ေရနံေခ်ာင္းတို႔ဆိုတာ ေရနံတြင္း႐ိုး တြင္းစားေတြ အလြန္ေပါတဲ့ ေနရာပါ။ အဂၤလိပ္လက္ထက္မွာေတာ့ အဂၤလိပ္ေတြက နည္းပညာအသစ္ေတြနဲ႔ တူးေဖၚၾကလို႔ ျပည္ပကိုေတာင္ တင္ပို႔ႏိုင္ခဲ့တာေလ။ အခုလဲ ဟိုတကြက္ ဒီတကြက္ ေဒသတခ်ဳိ႕မွာ လက္ယက္တြင္းေတြက ဆက္ထြက္ေနတဲ့ေနရာေတြ ရွိပါေသးတယ္။ အဲဒီ ျပည္တြင္းကထြက္တဲ့ ေရနံေစ်းကြက္ကို ဘယ္သူေတြ လုပ္ခြင့္ရသလဲ။ ဟိုတေလာက ေက်ာက္ပန္းေတာင္းၿမိဳ႕နယ္၊ ငါးရွန္ေတာင္ဆိုတဲ့ ေရနံေျမမွာ လုပ္ခြင့္ရတာ ဘယ္ကုမၸဏီလဲ။ ေမးၾကည့္ပါဦး။ "ေရႊသိန္းသန္း ကုမၸဏီ" ပါတဲ့။ ထိပ္ဆံုးမွာ ေရႊတလံုးပါတယ္။ ဘယ္က ေရႊလဲ။ ျမန္မာေရႊ၊ ယိုးဒယားေရႊ၊ ထိုင္ဝမ္ေရႊ၊ ဂ်ပန္ေရႊ၊ ကုလားေရႊ ဘယ္ေရႊျဖစ္ႏိုင္မယ္ထင္လဲ။ ျဖစ္ႏိုင္င္တာက ၾကပ္ေျပးေနျပည္ေတာ္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး သန္းေရႊရဲ႕ သမီးေတြထဲက ဝလခ်ီးေရႊ တေယာက္ေယာက္ပဲ ျဖစ္မွာပါ။ ငါးရွန္ေတာင္မွာ ေရနံထြက္တယ္ၾကားတာနဲ႔ အာဏာပိုင္မ်ား ေရာက္လာၿပီး လယ္သမား၊ ယာသမား၊ ကိုင္းသမားေတြရဲ႕ ေျမေတြကို အတင္းသိမ္းၿပီး ေရႊသိန္းသန္းကုမၸဏီကို လုပ္ကိုင္ခြင့္ခ်ေပး။ ကုမၸဏီရဲ႕ေျမစာေရးက ဆယ္ေပပတ္လည္ေျမတကြက္ကို သိန္းဘယ္ႏွစ္ဆယ္ေပး။ ေျမေစ်းက ေကာင္းလိုက္တာ။ ထမင္းဆိုင္တေနရာကို သိန္းငါးဆယ္ တရာတဲ့။
ေလာင္းကစားဒိုင္လို အရက္ဆိုင္လို ဖဦးထုပ္ေရးခ်အခန္းလိုမ်ဳိး ဖြင့္ခ်င္ရင္ ဒီထက္ေတာင္ ေစ်းႀကီးတယ္။ ေရနံတြင္းအတြက္က (၁၀) ေပပတ္လည္တက်င္းကို (၁၀) သိန္းအထက္။ ေရနံက ထြက္ခ်င္ထြက္ မထြက္ခ်င္ေန။ အဲဒါေတြ သူတို႔နဲ႔မဆိုင္ဘူး။ ေရနံထြက္ရင္ သူတို႔ဆီမွာပဲ ေရာင္းရမယ္။ စည္းကမ္းခ်က္ပါတယ္။ ဝယ္မယ္။ အျပင္ေပါက္ေစ်း ေရနံတစည္ကို (၂) သိန္းဆိုရင္ ကုမၸဏီက (၉) ေသာင္းေပးတယ္။ သူတို႔အျမတ္က (၁) သိန္း (၁) ေသာင္း။ မေရာင္းခ်င္လို႔မရဘူး၊ ေရနံတူးခြင့္ ပိတ္မယ္။ သိတယ္မို႔လား ကုမၸဏီနဲ႔ အာဏာပိုင္ဆိုတာ လင္နဲ႔ မယား။ မိဘနဲ႔ သားသမီး၊ ဦးႀကီးနဲ႔ တူ တူမ၊ ေယာကၡမနဲ႔ သမက္၊ ပုလင္းတူတဲ့ ဗူးဆို႔ေတြ။
တကယ္ေတာ့ ေရနံထြက္တယ္ဆိုတာ အမွန္တကယ္ ေရနံေၾကာေတြ႔ၿပီး ထြက္တာမဟုတ္ပါဘူးတဲ့။ ေရနံေၾကာတခုက စိမ့္ထြက္လာတဲ့ ေရနံေတြဟာ ငါးရွန္ေတာင္တေၾကာရဲ႕ ေျမေအာက္ ေက်ာက္က်ဳိေက်ာက္ၾကားမွ ခ်ဳိင့္က်ဳိခ်ဳိင့္ၾကားမွာ အိုင္ကြက္ေလးေတြျဖစ္ၿပီး အဲဒါကို ေပတရာ ႏွစ္ရာေလာက္တူးရင္ ေရနံ ထြက္လာတယ္။ အိုင္ကြက္ထဲမွာ စုေနတာကုန္ရင္ ဆက္မထြက္ေတာ့ဘူး။ တခ်ဳိ႕ ဆယ္ေပပါေလာက္ စုပ္ယူၿပီးတာနဲ႔ ေရနံက ဆက္မလိုက္ေတာ့ဘူး။ တခ်ဳိ႕လဲ ေပပါႏွစ္ဆယ္ေလာက္နဲ႔ ၿပီးရတယ္။ တခ်ဳိ႕မ်ား တြင္းသာတူးရတယ္၊ ေရနံက တစက္ကေလးမွ မထြက္ဘူး။ အဲဒီလိုျဖစ္ရင္ အႀကံအဖန္လုပ္ၿပီး တြင္းေဟာင္းထဲကို ေရနံေတြျပန္ေလာင္းထည့္ၿပီး အသစ္ေရာက္လာတဲ့ ေလာဘသားကို ျပန္ေရာင္း။ ေဟာဒီတြင္းဟာ ေရနံထြက္ပါတယ္ဆိုတာ စက္နဲ႔ စုတ္ျပၿပီး ေစ်းေတာင္း။ မသိနားမလည္ေသးသူက ဝယ္။ ေရာင္းသူနဲ႔ ဝယ္သူ အ႐ႈတ္အရွင္းေတြ မ်ဳိးစံုျဖစ္ၾက။ ေငြအတြက္ လူသတ္မႈေတြလဲ ျဖစ္ၾက။ လူသတ္မႈျဖစ္ရင္လဲ ဘယ္မႈမွ မေပၚပါဘူး။ တျခားတျခား ဘယ္လိုအမႈမ်ဳိးျဖစ္ျဖစ္ အာဏာပိုင္ေတြက သူတို႔ပဲစားတယ္။ အာဏာပိုင္ေတြဘက္ကေတာ့ ဘယ္လိုတြက္တြက္ အျမတ္ခ်ည္းပါဘဲ။
နယ္နယ္အရပ္ရပ္က ေရာက္လာၾကတဲ့လူေတြ သိန္းနဲ႔ခ်ီေတာ့ လုပ္ငန္းခြန္၊ လိုင္စင္ခြန္၊ ညအိပ္ညဥ့္ေနပါမစ္ စသျဖင့္ ေကာက္ခံတာက တမ်ဳိး။ အရက္ဆိုင္၊ ဘီယာဆိုင္၊ ဇယ္ေတာက္ခံု၊ ဘိလိယက္ခံု၊ တလံုး ႏွစ္လံုး သံုးလံုးဒိုင္၊ ဖဲဒိုင္၊ ၾကက္ဝိုင္းေတြနဲ႔ ေပါင္းၿပီး ဆက္ေၾကးေတာင္းတာက တမ်ဳိး။ ၾကက္ ၾကက္ ဆိုလို႔ တၾကက္ထဲ မထင္နဲ႔။ ခြပ္တဲ့ၾကက္ေကာ၊ ႏႈတ္ခမ္းနီပါးနီ ဆိုးတဲ့ ၾကက္ေကာ သူတို႔အတြက္ လာဘ္လာဘေပး။ ေရရွည္မွာ ျပည္သူလူထုအတြက္ HIV ဗိုင္းရပ္စ္ ကင္းေဝးေရးဆိုတာေတြ ဘာေတြ စစ္အစိုးရက ေခါင္းထဲ ထည့္မစဥ္းစားပါဘူး။ မဟုတ္မေတာ္တေရာ္ ဘာပဲလုပ္လုပ္ ႏိုင္ငံေရးသာ မလုပ္နဲ႔။ တကယ္ေတာ့ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ တမင္သက္သက္လုပ္ၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အာဏာရွိသူေတြဘက္က မမွန္တာ၊ မဟုတ္တာလုပ္လို႔ အဲဒါကို မႀကိဳက္လို႔၊ မႏွစ္ၿမိဳလို႔၊ မခံခ်င္လို႔ အရွိကို အရွိတိုင္း ထုတ္ေျပာရင္၊ လုပ္ရင္ ႏိုင္ငံေရး ျဖစ္သြားတာပါပဲ။
အခုရက္ပိုင္းမွာ ၾကားၾကတယ္မဟုတ္လား။ ပခုကၠဴနယ္၊ ၿမိဳင္ေရနံေျမမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသမီးနဲ႔ ေျမးကို သိန္းသံုးေထာင္ေပးၿပီး လုပ္စားေနတဲ့ "ေကာင္းေဇာ္ဟိန္းကုမၸဏီ" က ထြက္လာတဲ့ ေရနံေတြကို ေစ်းအဆမတန္ ႏွိမ္ဝယ္လို႔ မေက်နပ္တဲ့ ေဒသခံ အလုပ္သမားေတြက ကုမၸဏီပိုင္ အေဆာက္အဦးနဲ႔ ကားကို မီး႐ႈိ႕ပစ္တာ။ ေကာင္းေဇာ္ဟိန္းဆိုေပမဲ့ မေကာင္းတဲ့ေနရာမွာ ေဇာ္ေနဟိန္းေနလို႔ ျပည္သူက ဒဏ္ေပးလိုက္တာေလ။ အဲဒီလိုလုပ္ေတာ့ အာဏာပိုင္ေေတြဘက္က စစ္တပ္လႊတ္ၿပီး ပစ္လို႔ ေဒသခံေတြထဲက ဒဏ္ရာရသူေတြေတာင္ ရွိတယ္။ ဒီအျဖစ္အပ်က္ကို တႏိုင္ငံလံုးက စိတ္ဝင္စားပါတယ္။ ဒါဟာ ႏိုင္ငံေရးျဖစ္သြားတာပါပဲ။ ေရွ႕က ႏိုင္ငံေရးလို႔ အမည္တပ္ခံသြားၾကရသူေတြလဲ ဒီလိုပါဘဲ။ မတရားတာကို မတရားဘူးလို႔ ထုတ္ေဖာ္ျပသၾက႐ံုနဲ႔ ျပည္ပကို ထြက္ခြါၾကရ၊ ျပည္တြင္းမွာ ေထာင္က်ခံၾကရတာေလ။ အုပ္စိုးသူနဲ႔ အုပ္စိုးခံၾကားမွာ မမွ်တရင္ မမ်ွတဘူးလို႔ ေျပာတာ၊ လုပ္တာ ႏိုင္ငံေရးပါပဲ။ တကယ္ေတာ့ မိဘနဲ႔ သားသမီးၾကားပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ မိတ္ေဆြအခ်င္းခ်င္း ျဖစ္ျဖစ္၊ ဆရာနဲ႔ တပည့္ၾကားပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ေရာင္းသူနဲ႔ ဝယ္သူၾကားပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အုပ္စိုးသူနဲ႔ အုပ္စိုးခံၾကားပဲျဖစ္ျဖစ္ သူ႔ဘို႔ ကိုယ့္ဘို႔ ဘို႔ႏွစ္ခုကို ထားရပါမယ္။
မမခင္ကေတာ့ ကိုယ့္သားသမီးေတြကိုလဲ ေလာကအလယ္မွာ မွ်မွ်တတေနတတ္ေအာင္ သင္ၾကားပါတယ္။ လူဆိုတာ ကိုယ့္ဘို႔ခ်ည္း မသိရဘူး။ သူ႔ဘို႔ ကိုယ့္ဘို႔ ႏွစ္ဘို႔သိရတယ္။ မိသားစုထဲမွာ ေမာင္ႏွမေတြ မုန္႔ႏွစ္ခုရွိရင္ တေယာက္တခု ေဝစား၊ တခုပဲရွိရင္ တေယာက္တဝက္ ေဝစား။ တျခား ဘယ္ေနရာမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ အမ်ားနဲ႔မွ်စား။ ကိုယ့္ဘို႔ပဲသိၿပီး သူတပါးဘို႔မသိဘဲ "ဘို႔တဘို႔”တည္းထားရင္ လူေတြထဲမွာ ႏြားဟဲ့လို႔ ဆံုးမထားပါတယ္။
အထက္က ေျပာခဲ့သလို ကမာၻ႔ေလာင္စာဆီေစ်း တက္တံုးကေတာ့ တက္ယူၿပီး ေစ်းက်တဲ့အခါက်ေတာ့ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ၿပီး အျမတ္ႀကီးႀကီး ယူေနတာတို႔၊ ျပည္တြင္းက ေရနံေျမေတြမွာ ေခါင္းပံုျဖတ္ အျမတ္ႀကီးစားေနတာတို႔ဆိုတာ "ဘို႔တဘို႔”တည္းထားေနတာနဲ႔ အတူတူပါပဲ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး သန္းေရႊတို႔မိသားစုဟာ ကိုယ့္သမီး၊ ကိုယ့္သား၊ ကိုယ့္ေျမး၊ ကိုယ့္သမက္ေတြနဲ႔ ကိုယ့္ကို ေဖၚလံဖားေနသူေတြအဖို႔ "ဘို႔တဘို႔”ေလာက္ပဲ သိရင္ ကိုယ့္ဖာသာကို စဥ္းစား၊ ဘာျဖစ္သြားမလဲ ဆိုတာ။ အဲဒီလို တဘို႔တည္းသမားကို ေထာက္ခံေနတဲ့ ေအာက္က “သခင္အားရ ကၽြန္စာဝ” လုပ္ေန သူေတြဟာလဲ အေရးႀကံဳရင္၊ အခ်ိန္တန္ရင္၊ အလွည့္က်ရင္ "ႏြားမေတြ လွည္းေကာက္ရတတ္တယ္” ဆိုတာ ၾကပ္ၾကပ္သိထားသင့္တယ္။
မမခင္က ဒီစကားေတြကို ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္က လူအားလံုးကိုသာမက လူစီစီျဖစ္တာနဲ႔ ေျပာတတ္ပါတယ္။ ဟိုတေန႔က မမခင္ ေဝယ်ာဝစၥလုပ္ေပးေနတဲ့ နာေရးအိမ္မွာ သတင္းလာေမးတဲ့ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးမွာမွ ႏိုင္ငံေရးကို စိတ္ဝင္စားလာၾကတဲ့ မ်ဳိးဆက္သစ္လူငယ္ေလးေတြ ေလးငါးေယာက္ေရွ႕မွာ ေျပာမိပါတယ္။ ဒီေတာ့ လူငယ္ေတြက ဘာျပန္ေျပာၾကသလဲ မသိခ်င္ၾကဘူးလား။ မမခင္နားမွာ ၾကားလိုက္ရတဲ့ သူတို႔စကားေၾကာင့္ မမခင္ျဖင့္ အားလဲ ေတာ္ေတာ္ရွိသြားပါတယ္။ ေရွ႕ဆက္ရမဲ့ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရးအတြက္ တိုက္ပြဲဟာ အလားအလာေကာင္းေနဆဲပါလား၊ အမွန္တရားကို ခြဲျခားသိျမင္ႏိုင္သူေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနပါလားလို႔ေပ့ါ။ သူတို႔ေလးေတြ ေျပာၾကတာက "အန္တီရယ္… အန္တီ့စကား မွားေနၿပီထင္တယ္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး သန္းေရႊကို ႏြားနဲ႔ မႏႈိင္းပါနဲ႔၊ ႏြားက သူ႔ဖာသာ ျမက္ပဲစားၿပီး လူေတြကို တကယ့္ကို အက်ဳိးျပဳေနတဲ့ သတၱဝါပါ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး သန္းေရႊတို႔အုပ္စု မတရားတာက ႏြားနဲ႔ ႏိႈင္းစရာစကား မဟုတ္ဘူးထင္တယ္။ ဘို႔တဘို႔တည္းခ်င္း တူေပမဲ့ ႏြားေတြ မေတာ္မတရားလုပ္တာ က်ေနာ္ က်မတို႔ေတြ မေတြ႔ဖူးေသးဘူး။ ႏြားကို သနားပါတယ္” တဲ့ရွင္။
×××××××
မမခင္ (၁၈.၁.၀၉)
တကၠစီ ဒ႐ိုင္ဘာက ေျပာပါတယ္။ အခု သူတို႔ ဓါတ္ဆီဆိုင္မွာ ဆီမထုတ္ေတာ့ဘူးတဲ့။ အျပင္ ေစ်းကြက္ကပဲ ဝယ္ထည့္သတဲ့။ မမခင္က "ဘာလို႔လဲ" လို႔ ေမးေတာ့ "အစိုးရထုတ္ေစ်းထက္ အျပင္ေပါက္ေစ်းက သံုးရာ သက္သာေနၿပီ အမရဲ႕” တဲ့။ အင္း -- ဒီသတင္းမ်ဳိး မမခင္ မၾကားဘူးပါဘူး။ မမခင္တသက္လံုး အစိုးရထုတ္ေစ်းႏႈန္းထက္ အျပင္ေမွာင္ခိုေစ်းကြက္က ေစ်းပိုႀကီးတာပဲ ၾကားဖူးပါတယ္။ ဒီတခါ ၾကားရတာသတင္းက အဆန္းပါပဲ။ စစ္အစိုးရ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ တသက္တာမွာ ဒီလိုျဖစ္တာ ဒီတခါပဲ ၾကားဖူးပါတယ္။ ထူးလိုက္တာ။ ဆန္းလိုက္တာ။ ဒီ အထူးအဆန္းသတင္းကို အေပါင္းအေဖၚေတြနဲ႔ ပေဟဠိ အေျဖညႇိရဦးမယ္။ အဲဒီလိုေတြးၿပီး နာေရးထဲမွာ အားမနာ လွ်ာမက်ဳိး ေျပာၾကဆိုၾကတယ္။ ေသေသာသူကို အားမနာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေသေသာသူကလဲ အသက္ရွင္စဥ္တံုးက ႏိုင္ငံထဲမွာ ျဖစ္ပ်က္တာဆို သိပ္ကို စိတ္ဝင္စားပါတယ္။ အခုေန သူသာရွိရင္လဲ ဒီပြဲမွာ သူပါဝင္ေဆြးေႏြးမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒီလိုသတင္းထူးရဲ႕သားနဲ႔ မမခင္က ၿငိမ္ေနရင္ေတာင္ သူက ၿငိမ္ေနရမလားလို႔ အျပစ္တင္ေကာင္း တင္ႏိုင္တယ္။ သူအျပစ္တင္တာေတာ့ မခံနိုင္ပါဘူး။ သူ႔နာေရးမွာ သူ႔သေဘာက် ေနျပရမွာ မိတ္ေဆြေကာင္းတို႔ဝတၱရားမဟုတ္လား။
သူက ေသခါနီးမွာေတာင္ "ဘီဘီစီ ဗြီအိုေအ မလာေသးဘူးလား" လို႔ ေမးသြားပါေသးတယ္။ အဲဒီလို ေမးသြားတာေလး သနားလြန္းလို႔ မမခင္တို႔ ေဆြးေႏြးပြဲဟာ သူ႔အတြက္ ဂုဏ္ျပဳရာေတာင္ ေရာက္မယ္ထင္ပါတယ္။ ေဆြးေႏြးပြဲမွာ တေယာက္ေသာ သူက " ကမၻာ့ေရနံစိမ္းေစ်းက က်ေနၿပီေလ၊ တက္တံုးကေတာ့ ကမၻာေရနံေစ်းနဲ႔အၿပိဳင္ တရက္ကေလးမွ မေစာင့္ႏိုင္ဘဲ စစ္အစိုးရက ေစ်းလိုက္တက္တာ၊ ဒါေၾကာင့္လဲ ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးႀကီး ျဖစ္ခဲ့တာေပါ့။ အခု ကမာၻ႔ေရနံစိမ္း ေစ်းႏႈန္းလဲက်ေရာ ေစ်းကို ခ်မေပးဘဲ မွိန္းၿပီးစားေနတာ။
ဟုတ္ပါရဲ႕.. ဟုတ္ပါရဲ႕၊ မမခင္လဲ ဂ်ာနယ္ထဲမွာ ဖတ္ရပါတယ္။ ကမာၻ႔ ေရနံစိမ္းေစ်း တစည္ကို ၁၄၀ ေဒၚလာ အထက္ကို ေရာက္သြားေတာ့ ေအာ္-- ကိုေရႊစစ္အစိုးရက ေလာင္စာဆီေစ်းကို ၂ ဆေလာက္ တက္ပစ္လိုက္တယ္။ အခု ေရနံစိမ္းေစ်းက တစည္ကို ေဒၚလာ ၅၀ ေအာက္ေလာက္ ေရာက္၊ ၄၀ ေက်ာ္ေက်ာ္ကေလးပဲ ရွိတဲ့အခ်ိန္မွာ - ခပ္တည္တည္ဘဲ။ ေစ်းႏႈန္းကို ျပန္မခ်ေတာံဘဲ ျမတ္သမွ် အျမတ္ကို ပါးၿဖဲနားၿဖဲ စားေနတာ။ ဆီေစ်းကိုခ်ေပးလိုက္ရင္ သယ္ယူပို႔ေဆာင္စရိတ္စက နည္းသြားလို႔ ကုန္ေစ်းႏႈန္းက်မွာ စိုးလို႔ထင္တယ္။ နအဖအစိုးရဟာ ျပည္သူေတြ သက္သာမွာကို ေတာ္ေတာ္ကိုေၾကာက္တဲ့ အစိုးရပါ။ တဏွာကဲၿပီး သဒၵါနည္းတဲ့ အစိုးရေလ။
သတင္းဂ်ာနယ္ေတြ၊ သတင္းေတြထဲမွာ ႏိုင္ငံတကာက ကိုယ္စီကိုယ္စီ ေလာင္စာဆီေစ်းကို ကမာၻ႔ေရနံစိမ္း ေစ်းက်ရင္ က်သလို ေစ်းခ်ေပးေနတာ ဖတ္ရမွတ္ရပါတယ္။ တ႐ုတ္ျပည္မွာေတာင္ ေစ်းခ်ေပးပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ကေတာ Out of the world ျဖစ္ေနၿပီထင္ပါရဲ႕။ ကမာၻႀကီးဘာျဖစ္ျဖစ္ ျမန္မာျပည္က ျဖစ္ခ်င္မွျဖစ္မယ္။ ကမာၻနဲ႔မယွဥ္ဘူး။ ကမာၻ႔အျပင္မွာ ေနမယ္။ ေလာင္စာဆီကို သြင္းကုန္ထုတ္ကုန္ လုပ္ေနတာကလဲ သူတို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြမဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ ဘယ္သူခ်ခ် သူတို႔မခ်ဘူး။ အဲဒီလိုမူဝါဒနဲ႔ စားလို႔ရသမွ် ဆက္စားေနတဲ့ သေဘာပါပဲ။ အျပင္ေပါက္ေစ်း ေစ်းခ်ဳိေနတဲ့ အေၾကာင္းတခုက နယ္စပ္က ေလာင္စာဆီေတြ ေမွာင္ခိုဝင္လာတာကတေၾကာင္း။ ေနာက္တေၾကာင္းက စစ္ဘက္နဲ႔ပဲ ပတ္သက္ပါတယ္။ စစ္တပ္ထဲမွာ ေလာင္စာဆီအတြက္ စစ္တပ္ခြဲတမ္း သပ္သပ္ရွိေတာ့ တပ္ထဲက ပိုင္ရာဆိုင္ရာ တပ္မွဴး၊ တပ္မမွဴးေတြက အႀကံအဖန္လုပ္ၿပီး အျပင္ကို ထုတ္ေရာင္းစားၾကတာေလ။ သူတို႔တေတြက အလကားနီးပါးရေတာ့ ဓါတ္ဆီဆိုင္က သတ္မွတ္ေစ်းထက္ ေလ်ွာ့ေရာင္းႏိုင္တယ္။ အမယ္ေလး … စစ္တပ္က ခြဲတမ္းယူထားတာ ျပည္တြင္းဝယ္လိုအားရဲ႕ တဝက္ထက္ေတာင္ မ်ားေနေသးသလား မေျပာတတ္ပါဘူး။ အျပင္ဆိုင္ေတြမွာ ႀကဳိက္သေလာက္ဝယ္၊ အစိုးရ ဓါတ္ဆီဆိုင္က ေစ်းထက္ ေစ်းခ်ဳိတယ္ ျဖစ္ေနၿပီ။
တကယ္ေတာ့ ျပည္ပက တင္သြင္းလာတဲ့ ေလာင္စာဆီေစ်းကြက္ကိုတင္ သူတို႔ ကိုင္ထားတာမဟုတ္ပါဘူး။ ျပည္တြင္းမွာလဲ တခ်ဳိ႕ေနရာေဒသေတြက ေရနံထြက္ေသးတယ္ေလ။ ဟိုအရင္ ျမန္မာဘုရင္လက္ထက္ကတည္းက ေခ်ာက္တို႔၊ ေရနံေခ်ာင္းတို႔ဆိုတာ ေရနံတြင္း႐ိုး တြင္းစားေတြ အလြန္ေပါတဲ့ ေနရာပါ။ အဂၤလိပ္လက္ထက္မွာေတာ့ အဂၤလိပ္ေတြက နည္းပညာအသစ္ေတြနဲ႔ တူးေဖၚၾကလို႔ ျပည္ပကိုေတာင္ တင္ပို႔ႏိုင္ခဲ့တာေလ။ အခုလဲ ဟိုတကြက္ ဒီတကြက္ ေဒသတခ်ဳိ႕မွာ လက္ယက္တြင္းေတြက ဆက္ထြက္ေနတဲ့ေနရာေတြ ရွိပါေသးတယ္။ အဲဒီ ျပည္တြင္းကထြက္တဲ့ ေရနံေစ်းကြက္ကို ဘယ္သူေတြ လုပ္ခြင့္ရသလဲ။ ဟိုတေလာက ေက်ာက္ပန္းေတာင္းၿမိဳ႕နယ္၊ ငါးရွန္ေတာင္ဆိုတဲ့ ေရနံေျမမွာ လုပ္ခြင့္ရတာ ဘယ္ကုမၸဏီလဲ။ ေမးၾကည့္ပါဦး။ "ေရႊသိန္းသန္း ကုမၸဏီ" ပါတဲ့။ ထိပ္ဆံုးမွာ ေရႊတလံုးပါတယ္။ ဘယ္က ေရႊလဲ။ ျမန္မာေရႊ၊ ယိုးဒယားေရႊ၊ ထိုင္ဝမ္ေရႊ၊ ဂ်ပန္ေရႊ၊ ကုလားေရႊ ဘယ္ေရႊျဖစ္ႏိုင္မယ္ထင္လဲ။ ျဖစ္ႏိုင္င္တာက ၾကပ္ေျပးေနျပည္ေတာ္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး သန္းေရႊရဲ႕ သမီးေတြထဲက ဝလခ်ီးေရႊ တေယာက္ေယာက္ပဲ ျဖစ္မွာပါ။ ငါးရွန္ေတာင္မွာ ေရနံထြက္တယ္ၾကားတာနဲ႔ အာဏာပိုင္မ်ား ေရာက္လာၿပီး လယ္သမား၊ ယာသမား၊ ကိုင္းသမားေတြရဲ႕ ေျမေတြကို အတင္းသိမ္းၿပီး ေရႊသိန္းသန္းကုမၸဏီကို လုပ္ကိုင္ခြင့္ခ်ေပး။ ကုမၸဏီရဲ႕ေျမစာေရးက ဆယ္ေပပတ္လည္ေျမတကြက္ကို သိန္းဘယ္ႏွစ္ဆယ္ေပး။ ေျမေစ်းက ေကာင္းလိုက္တာ။ ထမင္းဆိုင္တေနရာကို သိန္းငါးဆယ္ တရာတဲ့။
ေလာင္းကစားဒိုင္လို အရက္ဆိုင္လို ဖဦးထုပ္ေရးခ်အခန္းလိုမ်ဳိး ဖြင့္ခ်င္ရင္ ဒီထက္ေတာင္ ေစ်းႀကီးတယ္။ ေရနံတြင္းအတြက္က (၁၀) ေပပတ္လည္တက်င္းကို (၁၀) သိန္းအထက္။ ေရနံက ထြက္ခ်င္ထြက္ မထြက္ခ်င္ေန။ အဲဒါေတြ သူတို႔နဲ႔မဆိုင္ဘူး။ ေရနံထြက္ရင္ သူတို႔ဆီမွာပဲ ေရာင္းရမယ္။ စည္းကမ္းခ်က္ပါတယ္။ ဝယ္မယ္။ အျပင္ေပါက္ေစ်း ေရနံတစည္ကို (၂) သိန္းဆိုရင္ ကုမၸဏီက (၉) ေသာင္းေပးတယ္။ သူတို႔အျမတ္က (၁) သိန္း (၁) ေသာင္း။ မေရာင္းခ်င္လို႔မရဘူး၊ ေရနံတူးခြင့္ ပိတ္မယ္။ သိတယ္မို႔လား ကုမၸဏီနဲ႔ အာဏာပိုင္ဆိုတာ လင္နဲ႔ မယား။ မိဘနဲ႔ သားသမီး၊ ဦးႀကီးနဲ႔ တူ တူမ၊ ေယာကၡမနဲ႔ သမက္၊ ပုလင္းတူတဲ့ ဗူးဆို႔ေတြ။
တကယ္ေတာ့ ေရနံထြက္တယ္ဆိုတာ အမွန္တကယ္ ေရနံေၾကာေတြ႔ၿပီး ထြက္တာမဟုတ္ပါဘူးတဲ့။ ေရနံေၾကာတခုက စိမ့္ထြက္လာတဲ့ ေရနံေတြဟာ ငါးရွန္ေတာင္တေၾကာရဲ႕ ေျမေအာက္ ေက်ာက္က်ဳိေက်ာက္ၾကားမွ ခ်ဳိင့္က်ဳိခ်ဳိင့္ၾကားမွာ အိုင္ကြက္ေလးေတြျဖစ္ၿပီး အဲဒါကို ေပတရာ ႏွစ္ရာေလာက္တူးရင္ ေရနံ ထြက္လာတယ္။ အိုင္ကြက္ထဲမွာ စုေနတာကုန္ရင္ ဆက္မထြက္ေတာ့ဘူး။ တခ်ဳိ႕ ဆယ္ေပပါေလာက္ စုပ္ယူၿပီးတာနဲ႔ ေရနံက ဆက္မလိုက္ေတာ့ဘူး။ တခ်ဳိ႕လဲ ေပပါႏွစ္ဆယ္ေလာက္နဲ႔ ၿပီးရတယ္။ တခ်ဳိ႕မ်ား တြင္းသာတူးရတယ္၊ ေရနံက တစက္ကေလးမွ မထြက္ဘူး။ အဲဒီလိုျဖစ္ရင္ အႀကံအဖန္လုပ္ၿပီး တြင္းေဟာင္းထဲကို ေရနံေတြျပန္ေလာင္းထည့္ၿပီး အသစ္ေရာက္လာတဲ့ ေလာဘသားကို ျပန္ေရာင္း။ ေဟာဒီတြင္းဟာ ေရနံထြက္ပါတယ္ဆိုတာ စက္နဲ႔ စုတ္ျပၿပီး ေစ်းေတာင္း။ မသိနားမလည္ေသးသူက ဝယ္။ ေရာင္းသူနဲ႔ ဝယ္သူ အ႐ႈတ္အရွင္းေတြ မ်ဳိးစံုျဖစ္ၾက။ ေငြအတြက္ လူသတ္မႈေတြလဲ ျဖစ္ၾက။ လူသတ္မႈျဖစ္ရင္လဲ ဘယ္မႈမွ မေပၚပါဘူး။ တျခားတျခား ဘယ္လိုအမႈမ်ဳိးျဖစ္ျဖစ္ အာဏာပိုင္ေတြက သူတို႔ပဲစားတယ္။ အာဏာပိုင္ေတြဘက္ကေတာ့ ဘယ္လိုတြက္တြက္ အျမတ္ခ်ည္းပါဘဲ။
နယ္နယ္အရပ္ရပ္က ေရာက္လာၾကတဲ့လူေတြ သိန္းနဲ႔ခ်ီေတာ့ လုပ္ငန္းခြန္၊ လိုင္စင္ခြန္၊ ညအိပ္ညဥ့္ေနပါမစ္ စသျဖင့္ ေကာက္ခံတာက တမ်ဳိး။ အရက္ဆိုင္၊ ဘီယာဆိုင္၊ ဇယ္ေတာက္ခံု၊ ဘိလိယက္ခံု၊ တလံုး ႏွစ္လံုး သံုးလံုးဒိုင္၊ ဖဲဒိုင္၊ ၾကက္ဝိုင္းေတြနဲ႔ ေပါင္းၿပီး ဆက္ေၾကးေတာင္းတာက တမ်ဳိး။ ၾကက္ ၾကက္ ဆိုလို႔ တၾကက္ထဲ မထင္နဲ႔။ ခြပ္တဲ့ၾကက္ေကာ၊ ႏႈတ္ခမ္းနီပါးနီ ဆိုးတဲ့ ၾကက္ေကာ သူတို႔အတြက္ လာဘ္လာဘေပး။ ေရရွည္မွာ ျပည္သူလူထုအတြက္ HIV ဗိုင္းရပ္စ္ ကင္းေဝးေရးဆိုတာေတြ ဘာေတြ စစ္အစိုးရက ေခါင္းထဲ ထည့္မစဥ္းစားပါဘူး။ မဟုတ္မေတာ္တေရာ္ ဘာပဲလုပ္လုပ္ ႏိုင္ငံေရးသာ မလုပ္နဲ႔။ တကယ္ေတာ့ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ တမင္သက္သက္လုပ္ၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အာဏာရွိသူေတြဘက္က မမွန္တာ၊ မဟုတ္တာလုပ္လို႔ အဲဒါကို မႀကိဳက္လို႔၊ မႏွစ္ၿမိဳလို႔၊ မခံခ်င္လို႔ အရွိကို အရွိတိုင္း ထုတ္ေျပာရင္၊ လုပ္ရင္ ႏိုင္ငံေရး ျဖစ္သြားတာပါပဲ။
အခုရက္ပိုင္းမွာ ၾကားၾကတယ္မဟုတ္လား။ ပခုကၠဴနယ္၊ ၿမိဳင္ေရနံေျမမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသမီးနဲ႔ ေျမးကို သိန္းသံုးေထာင္ေပးၿပီး လုပ္စားေနတဲ့ "ေကာင္းေဇာ္ဟိန္းကုမၸဏီ" က ထြက္လာတဲ့ ေရနံေတြကို ေစ်းအဆမတန္ ႏွိမ္ဝယ္လို႔ မေက်နပ္တဲ့ ေဒသခံ အလုပ္သမားေတြက ကုမၸဏီပိုင္ အေဆာက္အဦးနဲ႔ ကားကို မီး႐ႈိ႕ပစ္တာ။ ေကာင္းေဇာ္ဟိန္းဆိုေပမဲ့ မေကာင္းတဲ့ေနရာမွာ ေဇာ္ေနဟိန္းေနလို႔ ျပည္သူက ဒဏ္ေပးလိုက္တာေလ။ အဲဒီလိုလုပ္ေတာ့ အာဏာပိုင္ေေတြဘက္က စစ္တပ္လႊတ္ၿပီး ပစ္လို႔ ေဒသခံေတြထဲက ဒဏ္ရာရသူေတြေတာင္ ရွိတယ္။ ဒီအျဖစ္အပ်က္ကို တႏိုင္ငံလံုးက စိတ္ဝင္စားပါတယ္။ ဒါဟာ ႏိုင္ငံေရးျဖစ္သြားတာပါပဲ။ ေရွ႕က ႏိုင္ငံေရးလို႔ အမည္တပ္ခံသြားၾကရသူေတြလဲ ဒီလိုပါဘဲ။ မတရားတာကို မတရားဘူးလို႔ ထုတ္ေဖာ္ျပသၾက႐ံုနဲ႔ ျပည္ပကို ထြက္ခြါၾကရ၊ ျပည္တြင္းမွာ ေထာင္က်ခံၾကရတာေလ။ အုပ္စိုးသူနဲ႔ အုပ္စိုးခံၾကားမွာ မမွ်တရင္ မမ်ွတဘူးလို႔ ေျပာတာ၊ လုပ္တာ ႏိုင္ငံေရးပါပဲ။ တကယ္ေတာ့ မိဘနဲ႔ သားသမီးၾကားပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ မိတ္ေဆြအခ်င္းခ်င္း ျဖစ္ျဖစ္၊ ဆရာနဲ႔ တပည့္ၾကားပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ေရာင္းသူနဲ႔ ဝယ္သူၾကားပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အုပ္စိုးသူနဲ႔ အုပ္စိုးခံၾကားပဲျဖစ္ျဖစ္ သူ႔ဘို႔ ကိုယ့္ဘို႔ ဘို႔ႏွစ္ခုကို ထားရပါမယ္။
မမခင္ကေတာ့ ကိုယ့္သားသမီးေတြကိုလဲ ေလာကအလယ္မွာ မွ်မွ်တတေနတတ္ေအာင္ သင္ၾကားပါတယ္။ လူဆိုတာ ကိုယ့္ဘို႔ခ်ည္း မသိရဘူး။ သူ႔ဘို႔ ကိုယ့္ဘို႔ ႏွစ္ဘို႔သိရတယ္။ မိသားစုထဲမွာ ေမာင္ႏွမေတြ မုန္႔ႏွစ္ခုရွိရင္ တေယာက္တခု ေဝစား၊ တခုပဲရွိရင္ တေယာက္တဝက္ ေဝစား။ တျခား ဘယ္ေနရာမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ အမ်ားနဲ႔မွ်စား။ ကိုယ့္ဘို႔ပဲသိၿပီး သူတပါးဘို႔မသိဘဲ "ဘို႔တဘို႔”တည္းထားရင္ လူေတြထဲမွာ ႏြားဟဲ့လို႔ ဆံုးမထားပါတယ္။
အထက္က ေျပာခဲ့သလို ကမာၻ႔ေလာင္စာဆီေစ်း တက္တံုးကေတာ့ တက္ယူၿပီး ေစ်းက်တဲ့အခါက်ေတာ့ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ၿပီး အျမတ္ႀကီးႀကီး ယူေနတာတို႔၊ ျပည္တြင္းက ေရနံေျမေတြမွာ ေခါင္းပံုျဖတ္ အျမတ္ႀကီးစားေနတာတို႔ဆိုတာ "ဘို႔တဘို႔”တည္းထားေနတာနဲ႔ အတူတူပါပဲ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး သန္းေရႊတို႔မိသားစုဟာ ကိုယ့္သမီး၊ ကိုယ့္သား၊ ကိုယ့္ေျမး၊ ကိုယ့္သမက္ေတြနဲ႔ ကိုယ့္ကို ေဖၚလံဖားေနသူေတြအဖို႔ "ဘို႔တဘို႔”ေလာက္ပဲ သိရင္ ကိုယ့္ဖာသာကို စဥ္းစား၊ ဘာျဖစ္သြားမလဲ ဆိုတာ။ အဲဒီလို တဘို႔တည္းသမားကို ေထာက္ခံေနတဲ့ ေအာက္က “သခင္အားရ ကၽြန္စာဝ” လုပ္ေန သူေတြဟာလဲ အေရးႀကံဳရင္၊ အခ်ိန္တန္ရင္၊ အလွည့္က်ရင္ "ႏြားမေတြ လွည္းေကာက္ရတတ္တယ္” ဆိုတာ ၾကပ္ၾကပ္သိထားသင့္တယ္။
မမခင္က ဒီစကားေတြကို ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္က လူအားလံုးကိုသာမက လူစီစီျဖစ္တာနဲ႔ ေျပာတတ္ပါတယ္။ ဟိုတေန႔က မမခင္ ေဝယ်ာဝစၥလုပ္ေပးေနတဲ့ နာေရးအိမ္မွာ သတင္းလာေမးတဲ့ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးမွာမွ ႏိုင္ငံေရးကို စိတ္ဝင္စားလာၾကတဲ့ မ်ဳိးဆက္သစ္လူငယ္ေလးေတြ ေလးငါးေယာက္ေရွ႕မွာ ေျပာမိပါတယ္။ ဒီေတာ့ လူငယ္ေတြက ဘာျပန္ေျပာၾကသလဲ မသိခ်င္ၾကဘူးလား။ မမခင္နားမွာ ၾကားလိုက္ရတဲ့ သူတို႔စကားေၾကာင့္ မမခင္ျဖင့္ အားလဲ ေတာ္ေတာ္ရွိသြားပါတယ္။ ေရွ႕ဆက္ရမဲ့ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရးအတြက္ တိုက္ပြဲဟာ အလားအလာေကာင္းေနဆဲပါလား၊ အမွန္တရားကို ခြဲျခားသိျမင္ႏိုင္သူေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနပါလားလို႔ေပ့ါ။ သူတို႔ေလးေတြ ေျပာၾကတာက "အန္တီရယ္… အန္တီ့စကား မွားေနၿပီထင္တယ္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး သန္းေရႊကို ႏြားနဲ႔ မႏႈိင္းပါနဲ႔၊ ႏြားက သူ႔ဖာသာ ျမက္ပဲစားၿပီး လူေတြကို တကယ့္ကို အက်ဳိးျပဳေနတဲ့ သတၱဝါပါ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး သန္းေရႊတို႔အုပ္စု မတရားတာက ႏြားနဲ႔ ႏိႈင္းစရာစကား မဟုတ္ဘူးထင္တယ္။ ဘို႔တဘို႔တည္းခ်င္း တူေပမဲ့ ႏြားေတြ မေတာ္မတရားလုပ္တာ က်ေနာ္ က်မတို႔ေတြ မေတြ႔ဖူးေသးဘူး။ ႏြားကို သနားပါတယ္” တဲ့ရွင္။
မမခင္ (၁၈.၁.၀၉)
No comments:
Post a Comment