ဖတ္မိမွတ္မိသမွ် ဥပေဒအပိုင္းအစမ်ား (၈)

ေစာေက်ာ္ေက်ာ္မင္း

ကိုဖိုးျဖဴအား အမႈအေျခအေနႏွင့္ ခုခံေရးလမ္းေၾကာင္းအပိုင္းကို အေသးစိတ္ ရွင္းျပလိုက္သည္။ ထုိေန႔ ႐ုံးခ်ိန္းတြင္ ကိုဖိုးျဖဴ ျပန္လွန္စစ္ေမးေလသည္။

တရား႐ုံးစလွ်င္စခ်င္း ကုိဖိုးျဖဴသည္ ရဲလက္စြဲဥပေဒအပိုဒ္ (၁၃၈၂)အပိုဒ္ခြဲ (၂)ႏွင့္ အပုိဒ္ခြဲ (၅)တို႔ကို ကိုးကားလ်က္ ႐ုံးေရွ႕ စြပ္စြဲခံရသူမ်ားကို လက္ထိပ္ခတ္ထားသည့္အတြက္ လက္ထိပ္ျဖဳတ္ေပးရန္ တရား႐ုံးေတာ္ကို တင္ျပေလွ်ာက္ထားေလေတာ့သည္။

ရဲလက္္စြဲဥပေဒ အပိုဒ္ (၁၃၈၂)အပိုဒ္ခြဲ (၂)တြင္ အာမခံေပးခြင့္မရေသာ ျပစ္မႈကို က်ဴးလြန္၍ ဖမ္းဆီးခံရေသာသူ၏ ေနာက္ေၾကာင္းရာဇ၀င္ ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ အလုပ္အကိုင္တုိ႔ကို ေထာက္ထား၍ လြတ္ေျမာက္ထြက္ေျပးရန္ သို႔မဟုတ္ ၾကမ္းတမ္းစြာ ခုခံရန္အားထုတ္မည့္ လကၡဏာမရွိလွ်င္ လက္ထိပ္မခတ္ရဟု ေဖၚျပထားၿပီး၊

အပိုဒ္ခြဲ(၅)တြင္ တရား႐ုံးသို႔ ထုတ္ယူေသာ အမႈစစ္ေဆးဆဲရွိေနသည့္ တရားခံမ်ားသည္ ၾကမ္းတမ္းစြာ ျပဳမူလိမ့္မည္။ သို႔မဟုတ္ ထြက္ေျပးရန္ အားထုတ္လိမ့္မည္။ သို႔မဟုတ္ ၎တို႔အား လြတ္ေျမာက္ထြက္ေျပးရန္ ျပဳလုပ္လိမ့္မည္ဟု ယုံၾကည္ရန္ လုံေလာက္ေသာ အေၾကာင္းမရွိ္လွ်င္ ၎တုိ႔အား ႐ုံးသြား႐ုံးျပန္ လက္ထိပ္မခတ္ရဟု ေဖၚျပထားေပသည္။

အထက္ေဖၚျပခ်က္အရ ကိုဖိုးျဖဴသည္ “႐ံုးေရွ႕စြပ္စြဲခံရသူမ်ား၏ ေနာက္ေၾကာင္းရာဇ၀င္ႏွင့္ ဂုဏ္သိကၡာတို႔ကို ၾကည့္ပါက အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ဝင္ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း၊ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားသည္ မိမိတုိ႔ယုံၾကည္ခ်က္အတြက္ စြန္႔လႊတ္အနစ္နာခံေနၾကသူမ်ား ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထုိသူတို႔၏ ဂုဏ္သိကၡာသည္ သံသယျဖစ္ဖြယ္ လုံးဝ မရွိပါေၾကာင္း၊ ထုိ႔အျပင္ တရား႐ုံးေတာ္ေရွ႕တြင္ အမႈရင္ဆိုင္ေနၾကသူမ်ားျဖစ္ကာ ႐ုံးထဲတြင္လည္း လုံၿခဳံေရးအေစာင့္အေရွာက္မ်ား ရွိေနပါေသာေၾကာင့္ လြတ္ေျမာက္ထြက္ေျပးရန္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ၾကမ္းတမ္းစြာ ခုခံရန္ေသာ္လည္းေကာင္း မျဖစ္ႏိုင္သည့္ အေျခအေနမ်ား ရွိေနပါသျဖင့္ တရားစစ္ေဆးေနသည့္အခ်ိန္တြင္ လက္ထိပ္ျဖဳတ္ေပးပါရန္” တင္ျပေလွ်ာက္ထားသည္။

ကိုဖိုးျဖဴသည္ လက္ထိပ္ျဖဳတ္ေပးရန္တစ္ခုတည္းကိုပင္ တင္ျပေလွ်ာက္ထားရာ ေလွ်ာက္ထားခ်ိန္ နာရီဝက္မွ် ၾကာျမင့္ေလသည္။

ကိုဖိုးျဖဴ ထုိသို႔ လက္ထိပ္ျဖဳတ္ေပးရန္ ေလွ်ာက္ထားေနေသာအခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ္သည္ အလုပ္သင္ ေရွ႕ေနျဖစ္ခါစ၊ ေညာင္တုန္းၿမိဳ႕နယ္မွ ကိုသန္းထြန္းႏွင့္ ကိုတင္ေဌးတို႔အမႈမွ ျဖစ္ရပ္ကေလးတစ္ခုကို အမွတ္မထင္ သတိရမိလိုက္သည္။ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္အတြင္းက ျဖစ္သည္။ ရဲအုပ္ ေက်ာ္ျမသန္းႏွင့္ ကိုသန္းထြန္း၊ ကိုတင္ေဌးတုိ႔ အမႈျဖစ္သည္။ ဆရာဦးခင္ေမာင္ရွိန္က ကိုတင္ေဌးအတြက္ လိုက္ပါေဆာင္ရြက္ေပးျခင္းျဖစ္ၿပီး၊ ကိုသန္းထြန္းအတြက္ ဦးမ်ဳိးတင့္ဆုိသည့္ ဗဟိုတရား႐ုံးခ်ဳပ္ေရွ႕ေနတစ္ဦးက လုိက္ပါေဆာင္ရြက္ေပးျခင္း ျဖစ္ေလသည္။

“စိန္စီေသာည” အေခြ သိမ္းဆည္းရမိေသာအမႈ ျဖစ္သည္။ ကိုသန္းထြန္းကို ျပစ္မႈဥပေဒပုဒ္မ (၅၀၅)(ခ)ႏွင့္ ဗီဒီယိုအက္ဥပေဒ ပုဒ္မ (၃၂)၊ ပုဒ္မ (၃၆)တို႔ျဖင့္ တရားစြဲဆိုျခင္းျဖစ္ကာ ကိုတင္ေဌးကို ျပစ္မႈဥပေဒပုဒ္မ (၅၀၅)(ခ)ျဖင့္ တရားစြဲဆုိေသာ အမႈျဖစ္သည္။

အမႈစတင္စစ္ေဆးေသာေန႔တြင္ တာဝန္က်ရဲသားမ်ားက ကိုသန္းထြန္းႏွင့္ ကိုတင္ေဌးကို တရား႐ုံးသို႔ လက္ထိပ္တန္းလန္းျဖင့္ ေခၚေဆာင္လာသည့္ အခ်ိန္တြင္ျဖစ္သည္။ ၿမိဳ႕နယ္တရားသူႀကီး ေဒၚေစာႏြဲ႕ႏြဲ႕ဝင္းမွ လက္ထိပ္ျဖဳတ္ေပးေစရန္ ခ်က္ခ်င္းညႊန္ၾကားလုိက္သည္ကို ကၽြန္ေတာ္အမွတ္မထင္ မွတ္မိေနခဲ့သည္။

သို႔ေသာ္ ယခု ကိုတင္၀င္းႏွင့္ ကိုညီညီမင္းတို႔အား စစ္ေဆးလ်က္ရွိေသာ တရား႐ုံးတြင္မူ ကိုဖိုးျဖဴမွ လက္ထိပ္ျဖဳတ္၍ အမႈသည္မ်ား သက္ေတာင့္သက္သာျဖင့္ တရားစစ္ေဆးစီရင္သည္ကို ခံယူႏိုင္ရန္ တင္ျပေလွ်ာက္ထားပါေသာ္လည္း တရား႐ုံးေတာ္က လက္ထိပ္ျဖဳတ္ခြင့္မျပဳေၾကာင္း အမိန္႔ခ်မွတ္လုိက္သည္။

လက္ထိပ္ျဖဳတ္၍ တရားစစ္ေဆးစီရင္သည္ကို ခံယူရန္ဆုိသည္မွာ သာမန္အားျဖင့္ၾကည့္လွ်င္ မည္သို႔မွ် အေရးမႀကီးေသာ ကိစၥတစ္ရပ္ကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနသည္။ သုိ႔ရာတြင္ လူ႔ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ ေလွ်ာ္ညီစြာ ရပ္တည္ေနထုိင္လ်က္ရွိေသာ လူသားတစ္ဦးအေနျဖင့္ဆိုလွ်င္ ဥပေဒတစ္ရပ္ရပ္ကို က်ဴးလြန္ပါသည္ဟု စြပ္စြဲလ်က္ တရား႐ုံးတင္ စစ္ေဆးလွ်က္ရွိေသာ အခ်ိန္တြင္ လက္ထိပ္တန္းလန္းျဖင့္ အမ်ားျပည္သူ၏ ျမင္ကြင္းထဲတြင္ လက္ထိပ္ခတ္ခံရျခင္းသည္ ႀကီးစြာေသာ စိတ္အားညႇိဳးငယ္ျခင္းကို ျဖစ္ေပၚေစမည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ လက္ထိပ္ခတ္ျခင္းခံထားရသည္ကို ျမင္ရသူအေပါင္းအေနျဖင့္လည္း အထင္ေသး အျမင္ေသးေသာ မ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ ၾကည့္ရႈၾကမည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ ကဲ့ရဲ႕ၾကမည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။

လူသားျဖစ္စဥ္ထဲ၌ လူတုိင္းလူတိုင္းအား လူသားျဖစ္တည္မႈ၏ ဂုဏ္သိကၡာကို အသိအမွတ္ျပဳေလးစား၊ တန္ဖိုးထားၾကရမည္မွာ ၂၁ ရာစု ယဥ္ေက်းေသာ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း၀င္တိုင္း ကိုယ္ပိုင္အသိတရားျဖင့္ သိသင့္၊ သိထုိက္၊ သိအပ္လွသည့္ ျပဌာန္းစရာမလိုေသာ ဝတၱရားပင္ျဖစ္သည္။

ရဲလက္စြဲဥပေဒအား ျပဳစုျပဌာန္းခဲ့ၾကေသာ ဥပေဒပညာရွင္မ်ားသည္ ယင္းအခ်က္ကို ေကာင္းစြာသတိျပဳလွ်က္ ရဲမ်ားအေနျဖင့္ လက္ထိပ္မ်ားကို အမွန္တကယ္လိုအပ္မွသာ အသုံးျပဳေစရန္အတြက္ ရဲလက္စြဲဥပေဒထဲတြင္ လက္ထိပ္ခတ္ျခင္းဆိုသည့္ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ သီးသန္႔ ထည့္သြင္းျပဌာန္းေပးထားျခင္းျဖစ္ေပသည္။

သုိ႔ေသာ္ ရဲမ်ား၏ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းႏွင့္ ညီညြတ္မႈမရွိေသာ ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားသည္လည္းေကာင္း၊ ဥပေဒျပဌာန္းခ်က္မ်ားႏွင့္ ကိုက္ညီျခင္းမရွိေသာ လုုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားသည္လည္းေကာင္း၊ အမႈစြဲတင္ စစ္ေဆးလိုက္ေသာအခ်ိန္တြင္ သက္ဆုိင္ရာ တရား႐ုံးတြင္ ထင္ထင္ရွားရွား ေပၚေပါက္လ်က္ရွိၾကေသာ္လည္း၊ သက္ဆုိင္ရာ တရား႐ုံးမ်ားက အေလးအနက္ထား ေျဖရွင္းျခင္း မရွိၾကေတာ့ေပ။ တခ်ဳိ႕တရား႐ုံးမ်ားသည္ပင္လွ်င္ ရဲလုပ္ထုံးလုပ္နည္းမ်ား မွားယြင္းစြာ လုပ္ေဆာင္ထားၾကသည္မ်ားကို ရဲမ်ားဘက္မွေန၍ ကာကြယ္ေျဖရွင္းေပးတတ္ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ရဲမ်ားအေနျဖင့္လည္း ၎တုိ႔ကိုယ္တုိင္ လိုက္နာၾကရမည့္ ရဲဥပေဒမ်ား၊ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းမ်ားကုိ အေလးအနက္ထား လိုက္နာၾကေတာ့ျခင္းမရွိဘဲ ၎တုိ႔စိတ္ထင္သည့္အတိုင္း လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ၾကသျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲတပ္ဖြဲ႔၏ ဂုဏ္သိကၡာသည္လည္း တစ္စထက္တစ္စ က်ဆင္းလာခဲ့ရာ ယေန႔အခ်ိန္အခါတြင္မူ ကုန္းေကာက္စရာ မရွိေအာင္ပင္ ျဖစ္ေနေပေတာ့သည္။


× × × × ×
ဆက္လက္ေရးသားပါအုံးမည္။

စာဖတ္သူမ်ားကိုအစဥ္ေလးစားလ်က္
ေစာေက်ာ္ေက်ာ္မင္း
၁၄.၉.၂၀၀၉