ဖတ္မိမွတ္မိသမွ် ဥပေဒအပိုင္းအစမ်ား (၁၅)
ေစာေက်ာ္ေက်ာ္မင္း
ေနာက္တစ္ပတ္႐ုံးခ်ိန္းသို႔ေရာက္ေသာအခါတြင္ တရားသူႀကီးသည္ အာမခံေလွ်ာက္ထားျခင္းႏွင့္ ပတ္သတ္၍ ေအာက္ပါအတိုင္း အမိန္႔ခ်မွတ္လုိက္သည္။
“ျပစ္မႈဥပေဒပုဒ္မ - ၅၀၁ သည္ အာမခံေပးရမည့္ ပုဒ္မ ျဖစ္သည္မွန္ေသာ္လည္း၊ ယေန႔႐ုံးေတာ္ေရွ႕သို႔ က်ေရာက္လွ်က္ရွိေသာအမႈသည္ လူအမ်ားစိတ္ပါ၀င္စားသည့္ အမႈျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အာမခံေပးရန္ ေလွ်ာက္ထားျခင္းကို ခြင့္မျပဳ ပယ္ခ်ေၾကာင္း” အမိန္႔ခ်မွတ္ခဲ့သည္။
ျပစ္မႈဥပေဒႏွင့္ တရားစြဲခံရသူမ်ားကို အာမခံေပးျခင္း၊ မေပးျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ ဥပေဒျပဌာန္းခ်က္မ်ားမွာ ေဆာင္းပါးအမွတ္စဥ္ (၁၄) တြင္ ေရးသားထားသည့္အတိုင္းသာ ျပဌာန္းထားျခင္းျဖစ္သည္။ လူအမ်ားစိတ္ပါ၀င္စားသည့္အမႈျဖစ္လွ်င္ အာမခံမေပးရဟု မည္သည့္ဥပေဒကမွ် တားျမစ္ျပဌာန္းထားျခင္း မရွိပါ။ သို႔ရာတြင္ န.အ.ဖ အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္ရွိ တရားစီရင္ေရးတြင္ “လူအမ်ားစိတ္ပါ၀င္စားသည့္အမႈျဖစ္လွ်င္ အာမခံမေပးေၾကာင္းကို ကိုတင္၀င္း၊ ကိုညီညီမင္းတို႔အမႈကို စစ္ေဆးစီရင္လ်က္ရွိသည့္ ဒဂုံၿမိဳ႕သစ္ (ေတာင္ပိုင္း) တရား႐ုံးက ထင္ထင္ရွားရွားသက္ေသထူလုိက္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။
ယင္းကဲ့သို႔ တရား႐ုံးက အာမခံေလွ်ာက္ထားျခင္အတြက္ ပယ္သည့္အမိန္႔ခ်မွတ္ျခင္းကို ဥပေဒအရာရွိ၊ စြပ္စြဲခံရသူတို႔၏ ေရွ႕ေနႏွင့္ စြပ္စြဲခံရသူႏွစ္ဦး၊ တရားခြင္စာေရး၊ တရား႐ုံးအေပါက္၀တြင္ အမႈစစ္ေဆး စီရင္သည္ကို လာေရာက္နားေထာင္လ်က္ရွိသည့္ စြပ္စြဲခံရသူတို႔၏ မိသားစု၀င္မ်ား၊ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ အဖြဲ႔၀င္အခ်ဳိ႕ ျမင္ေတြ႔ၾကားသိခဲ့သည္မွန္ေသာ္လည္း၊ ကၽြန္ေတာ့အေနျဖင့္ ဥပေဒလုပ္ထုံးလုပ္နည္းအရသာ လုပ္ေဆာင္ရမည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္၊ ယင္းအာမခံပယ္သည့္အမိန္႔ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ အထက္တရား႐ုံးသို႔တက္ရန္သာ ျပင္ဆင္ရေတာ့သည္။
ထုိကဲ့သို႔ အထက္တရား႐ုံးသို႔ တက္ရန္အတြက္ လုိအပ္သည္မွာ အာမခံေလွ်ာက္ထားျခင္းကို ပယ္သည့္အမိန္႔ကို တာ၀န္ခံမိတၱဴကူးယူရမည္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ယင္းကို တာ၀န္ခံမိတၱဴကူးယူခြင့္ျပဳပါရန္ ေလွ်ာက္ထားလုိက္ၿပီး အမႈကို ဆက္၍ စစ္ေဆးရျပန္သည္။
ဤေနရာတြင္ ျပစ္မႈဥပေဒပုဒ္မ - ၅၀၁ ႏွင့္ သက္ဆုိင္သည့္ ျပစ္မႈဆုိင္ရာက်င့္ထုံးဥပေဒတြင္ ျပဌာန္းထားသည့္ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းမ်ားကို ေရးသားရန္လုိအပ္လာၿပီ ျဖစ္သည္။ ျပစ္မႈဥပေဒ ပုဒ္မ - ၅၀၁ ႏွင့္ တရားစြဲခံရသည့္ မည္သူ႔ကို မဆိုျပစ္မႈဆုိင္ရာက်င့္ထုံးဥပေဒ ပုဒ္မ - ၁၉၈ ျပဌာန္းခ်က္ပါ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းမ်ားအတိုင္းသာ တရားစြဲဆုိရမည္ျဖစ္သည္။
ျပစ္မႈဆုိင္ရာက်င့္ထုံးဥပေဒ ပုဒ္မ - ၁၉၈ ျပဌာန္းခ်က္မွာ - ျပစ္မႈဆုိင္ရာ ဥပေဒ အခန္း (၁၉)၊ သို႔မဟုတ္ အခန္း (၂၁) သို႔မဟုတ္ ယင္းဥပေဒ၏ ပုဒ္မ - ၄၉၃ မွ ၄၉၆ (ယင္းပုဒ္မ ႏွစ္ခုစလုံးအပါအ၀င္) တုိ႔တြင္ အက်ဳံး၀င္သည့္ ျပစ္မႈတစ္ရပ္ကို အဆိုပါျပစ္မႈအရ နစ္နာျခင္းခံ ရသူကိုယ္တုိင္ တုိင္တန္းျခင္းမဟုတ္လွ်င္ မည္သည့္တရား႐ုံးကမွ် အေရးမယူရ။ သို႔ရာတြင္ ထုိသို႔နစ္နာခံရသူမွာ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးျဖစ္၍ ၎၏ တိုင္းျပည္ဓေလ့ထုံးတမ္းႏွင့္ အျပဳအမူအေလ့အထတို႔အရ လူအမ်ားေရွ႕သို႔ ေရာက္ရွိရန္ အတင္းအၾကပ္ မျပဳသင့္သူျဖစ္ျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ အသက္တစ္ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္ ေအာက္ျဖစ္ျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ ၀မ္းတြင္း႐ူး၊ သို႔မဟုတ္ ႐ူးသြပ္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ ဖ်ားနာျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေစ၊ မစြမ္းမသန္ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေစ တုိင္တန္းခ်က္မျပဳႏိုင္ေသာအခါ အျခားသူတစ္ဦးက တရား႐ုံး၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ ထုိသူ၏ သို႔မဟုတ္ ထိုသူမ၏ ကုိယ္စား တုိင္တန္းခ်က္ျပဳလုပ္ႏိုင္သည္။ ဟူ၍ ျပဌာန္းထားသည္။
ကိုတင္၀င္း၊ ကိုညီညီမင္းတုိ႔ကို စြဲခ်က္တင္လိုက္သည့္ ျပစ္မႈဥပေဒ ပုဒ္မ - ၅၀၁ သည္ အခန္းေပါင္း (၂၃) ခန္းတိတိ၊ ပုဒ္မေပါင္း (၅၁၁) ခုတိတိပါ၀င္သည့္ ျပစ္မႈဥပေဒ ျပဌာန္းခ်က္မ်ားအနက္မွ အခန္း - ၂၁၊ အသေရဖ်က္မႈ ေခါင္းစဥ္ေအာက္တြင္ျပဌာန္းထားျခင္း ျဖစ္သည္။ အဆုိပါ အခန္း - ၂၁ တြင္ ပုဒ္မ - ၄၉၉ မွ ပုဒ္မ- ၅၀၂ အထိ ပါ၀င္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကိုတင္၀င္း၊ ကိုညီညီမင္းတို႔ကို ျပစ္မႈဥပေဒ ပုဒ္မ - ၅၀၁ အရ တရားစြဲဆိုမည္ဆိုပါက အသေရဖ်က္ျခင္းကို ခံရသူကိုယ္တိုင္ တရား႐ုံးသို႔ လာေရာက္ဦးတုိက္ေလွ်ာက္ထား တရားစြဲဆိုရမည္ျဖစ္ၿပီး ထုိသို႔ကိုယ္တိုင္ လာေရာက္တရားစြဲဆိုျခင္း မဟုတ္လွ်င္ မည္သည့္တရား႐ုံးကမွ် အေရးယူ၍ မရေၾကာင္းကို ျပစ္မႈဆုိင္ရာက်င့္ထုံးဥပေဒ ပုဒ္မ - ၁၉၈ တြင္ အတိအလင္းျပဌာန္းထားျခင္း ျဖစ္သည္။
ျပစ္မႈဥပေဒ ပုဒ္မ - ၅၀၁ အရဆုိလွ်င္ ကိုတင္၀င္းေရးသားသည့္ ကဗ်ာစာသားမ်ားသည္ မည္သည့္ ပုဂၢိဳလ္ကုိ အသေရပ်က္ေစသည္ဟု အတိအက် ရည္ညႊန္းျပဆုိႏိုင္ရမည္ျဖစ္ၿပီး၊ အဆိုပါ ကဗ်ာစာသားျဖင့္ အသေရဖ်က္ျခင္း ခံရသူကိုယ္တုိင္ကလည္း မိမိသည္ အဆိုပါ ကဗ်ာစာသားမ်ားအရ မည္ကဲ့သို႔ ထိခိုက္နစ္နာပါေၾကာင္း၊ မိမိဂုဏ္သေရကို မည္ကဲ့သို႔ထိခိုက္နစ္နာပါေၾကာင္းကို တရား႐ုံးသို႔ ကိုယ္တုိင္လာေရာက္ တရားစြဲဆိုရမည္ျဖစ္သည္။
စဥ္းစားရန္အခ်က္မွာ ကိုတင္၀င္းေရးသားသည့္ ကဗ်ာစာသားမ်ားသည္ မည္သည့္ပုဂၢိဳလ္ကို ထိခုိက္နစ္နာေစသနည္း။ အသေရပ်က္ေစသနည္းဆုိသည့္အခ်က္ပင္ ျဖစ္သည္။ ကိုတင္၀င္းေရးသားသည့္ ကဗ်ာစာသားမ်ားသည္ ယခုတရားလိုျပဳလုပ္တရားစြဲဆိုသည့္ ဒုရဲမွဴးတင္ေမာင္ေအးကို ရည္ညႊန္းစပ္ဆုိထားျခင္း မဟုတ္သည္မွာ ခၽြင္းခ်က္မရွိ တရား႐ုံးမွ လက္ခံထားၿပီးျဖစ္သည္။ ယင္းအခ်က္ကိုလည္း တရားလုိႏွင့္ စြပ္စြဲခံရသူတုိ႔အၾကား ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ အျငင္းပြားသည့္ ျပႆနာအျဖစ္လည္း တရား႐ုံးတြင္ ေပၚေပါက္ျခင္း မရွိေပ။
သို႔ဆုိလွ်င္ ကိုတင္၀င္းကို တရားစြဲဆုိရန္အတြက္ တရားလုိသည္ မည္သူျဖစ္ရမည္နည္းဆုိသည့္ ျပႆနာသည္ ထင္ထင္ရွားရွားေပၚေပါက္လာသည့္ ျပႆနာပင္ျဖစ္သည္။
ထုိ႔ျပင္ ျပစ္မႈဥပေဒ ပုဒ္မ - ၅၀၁ အရဆိုလွ်င္ ကိုတင္၀င္းႏွင့္အတူ တရားစြဲဆိုခံရသည့္ ကိုညီညီမင္းကိုလည္း ခၽြင္းခ်က္မရွိ လႊတ္ေပးရမည္ျဖစ္သည္။ ကိုညီညီမင္းသည္ ကဗ်ာစာသားကို ေရးသားသူလည္း မဟုတ္၊ ျဖန္႔ေ၀သူလည္း မဟုတ္။ ကိုညီညီမင္းေနအိမ္သို႔ ဧည့္စာရင္းစစ္မည္ဟူေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင့္ ၀င္ေရာက္ရွာေဖြသည့္အခ်ိန္တြင္ စာအုပ္စင္ေပၚရွိ စာအုပ္မ်ားအၾကား လွန္ေလွာ ရွာေဖြသည့္အခါက်မွသာ ကိုတင္၀င္းေရး သားထားသည့္ ကဗ်ာစာသားမ်ားကို ကြန္ပ်ဴတာစာစီထားသည့္ စာရြက္ႏွစ္ရြက္ ရွာေဖြသိမ္းဆီးရမိျခင္းသာ ျဖစ္သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ျပစ္မႈ ဥပေဒ ပုဒ္မ - ၄၀၁ အရ ဆုိလွ်င္ ကိုညီညီမင္းသည္ “တစ္စုံတစ္ေယာက္ကို အသေရပ်က္ေစရန္အတြက္ ကဗ်ာစာသားေရးသားသူလည္းမဟုတ္ ပုံႏွိပ္သူလည္းမဟုတ္ ျဖန္႔ေ၀သူလည္းမဟုတ္သျဖင့္ ခၽြင္းခ်က္မရွိ လႊတ္ေပးရမည့္ စြပ္စြဲခံရသူသာျဖစ္သည္။
ထုိ႔ထက္ပိုမုိ ေရးသားရပါလွ်င္ ကိုညီညီမင္းကို ျပစ္မႈဥပေဒ - ၅၀၅(ခ) ျဖင့္ စြဲခ်က္မတင္ႏိုင္သည့္အခ်ိန္ကတည္းကပင္၊ ျပစ္မႈပုဒ္မ - ၅၀၁ ျဖင့္ စြဲခ်က္တင္ျခင္းအဆင့္မတိုင္ခင္ ကတည္းကပင္ လႊတ္ေပးရမည္ကို စြဲခ်က္တင္သည့္ တရား႐ုံးအေနျဖင့္ မလြဲမေသြ သိရွိလုပ္ေဆာင္ထားရမည္ျဖစ္သည္။
ေနာက္တစ္ပတ္႐ုံးခ်ိန္းသို႔ေရာက္ေသာအခါတြင္ တရားသူႀကီးသည္ အာမခံေလွ်ာက္ထားျခင္းႏွင့္ ပတ္သတ္၍ ေအာက္ပါအတိုင္း အမိန္႔ခ်မွတ္လုိက္သည္။
“ျပစ္မႈဥပေဒပုဒ္မ - ၅၀၁ သည္ အာမခံေပးရမည့္ ပုဒ္မ ျဖစ္သည္မွန္ေသာ္လည္း၊ ယေန႔႐ုံးေတာ္ေရွ႕သို႔ က်ေရာက္လွ်က္ရွိေသာအမႈသည္ လူအမ်ားစိတ္ပါ၀င္စားသည့္ အမႈျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အာမခံေပးရန္ ေလွ်ာက္ထားျခင္းကို ခြင့္မျပဳ ပယ္ခ်ေၾကာင္း” အမိန္႔ခ်မွတ္ခဲ့သည္။
ျပစ္မႈဥပေဒႏွင့္ တရားစြဲခံရသူမ်ားကို အာမခံေပးျခင္း၊ မေပးျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ ဥပေဒျပဌာန္းခ်က္မ်ားမွာ ေဆာင္းပါးအမွတ္စဥ္ (၁၄) တြင္ ေရးသားထားသည့္အတိုင္းသာ ျပဌာန္းထားျခင္းျဖစ္သည္။ လူအမ်ားစိတ္ပါ၀င္စားသည့္အမႈျဖစ္လွ်င္ အာမခံမေပးရဟု မည္သည့္ဥပေဒကမွ် တားျမစ္ျပဌာန္းထားျခင္း မရွိပါ။ သို႔ရာတြင္ န.အ.ဖ အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္ရွိ တရားစီရင္ေရးတြင္ “လူအမ်ားစိတ္ပါ၀င္စားသည့္အမႈျဖစ္လွ်င္ အာမခံမေပးေၾကာင္းကို ကိုတင္၀င္း၊ ကိုညီညီမင္းတို႔အမႈကို စစ္ေဆးစီရင္လ်က္ရွိသည့္ ဒဂုံၿမိဳ႕သစ္ (ေတာင္ပိုင္း) တရား႐ုံးက ထင္ထင္ရွားရွားသက္ေသထူလုိက္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။
ယင္းကဲ့သို႔ တရား႐ုံးက အာမခံေလွ်ာက္ထားျခင္အတြက္ ပယ္သည့္အမိန္႔ခ်မွတ္ျခင္းကို ဥပေဒအရာရွိ၊ စြပ္စြဲခံရသူတို႔၏ ေရွ႕ေနႏွင့္ စြပ္စြဲခံရသူႏွစ္ဦး၊ တရားခြင္စာေရး၊ တရား႐ုံးအေပါက္၀တြင္ အမႈစစ္ေဆး စီရင္သည္ကို လာေရာက္နားေထာင္လ်က္ရွိသည့္ စြပ္စြဲခံရသူတို႔၏ မိသားစု၀င္မ်ား၊ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ အဖြဲ႔၀င္အခ်ဳိ႕ ျမင္ေတြ႔ၾကားသိခဲ့သည္မွန္ေသာ္လည္း၊ ကၽြန္ေတာ့အေနျဖင့္ ဥပေဒလုပ္ထုံးလုပ္နည္းအရသာ လုပ္ေဆာင္ရမည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္၊ ယင္းအာမခံပယ္သည့္အမိန္႔ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ အထက္တရား႐ုံးသို႔တက္ရန္သာ ျပင္ဆင္ရေတာ့သည္။
ထုိကဲ့သို႔ အထက္တရား႐ုံးသို႔ တက္ရန္အတြက္ လုိအပ္သည္မွာ အာမခံေလွ်ာက္ထားျခင္းကို ပယ္သည့္အမိန္႔ကို တာ၀န္ခံမိတၱဴကူးယူရမည္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ယင္းကို တာ၀န္ခံမိတၱဴကူးယူခြင့္ျပဳပါရန္ ေလွ်ာက္ထားလုိက္ၿပီး အမႈကို ဆက္၍ စစ္ေဆးရျပန္သည္။
ဤေနရာတြင္ ျပစ္မႈဥပေဒပုဒ္မ - ၅၀၁ ႏွင့္ သက္ဆုိင္သည့္ ျပစ္မႈဆုိင္ရာက်င့္ထုံးဥပေဒတြင္ ျပဌာန္းထားသည့္ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းမ်ားကို ေရးသားရန္လုိအပ္လာၿပီ ျဖစ္သည္။ ျပစ္မႈဥပေဒ ပုဒ္မ - ၅၀၁ ႏွင့္ တရားစြဲခံရသည့္ မည္သူ႔ကို မဆိုျပစ္မႈဆုိင္ရာက်င့္ထုံးဥပေဒ ပုဒ္မ - ၁၉၈ ျပဌာန္းခ်က္ပါ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းမ်ားအတိုင္းသာ တရားစြဲဆုိရမည္ျဖစ္သည္။
ျပစ္မႈဆုိင္ရာက်င့္ထုံးဥပေဒ ပုဒ္မ - ၁၉၈ ျပဌာန္းခ်က္မွာ - ျပစ္မႈဆုိင္ရာ ဥပေဒ အခန္း (၁၉)၊ သို႔မဟုတ္ အခန္း (၂၁) သို႔မဟုတ္ ယင္းဥပေဒ၏ ပုဒ္မ - ၄၉၃ မွ ၄၉၆ (ယင္းပုဒ္မ ႏွစ္ခုစလုံးအပါအ၀င္) တုိ႔တြင္ အက်ဳံး၀င္သည့္ ျပစ္မႈတစ္ရပ္ကို အဆိုပါျပစ္မႈအရ နစ္နာျခင္းခံ ရသူကိုယ္တုိင္ တုိင္တန္းျခင္းမဟုတ္လွ်င္ မည္သည့္တရား႐ုံးကမွ် အေရးမယူရ။ သို႔ရာတြင္ ထုိသို႔နစ္နာခံရသူမွာ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးျဖစ္၍ ၎၏ တိုင္းျပည္ဓေလ့ထုံးတမ္းႏွင့္ အျပဳအမူအေလ့အထတို႔အရ လူအမ်ားေရွ႕သို႔ ေရာက္ရွိရန္ အတင္းအၾကပ္ မျပဳသင့္သူျဖစ္ျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ အသက္တစ္ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္ ေအာက္ျဖစ္ျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ ၀မ္းတြင္း႐ူး၊ သို႔မဟုတ္ ႐ူးသြပ္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ ဖ်ားနာျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေစ၊ မစြမ္းမသန္ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေစ တုိင္တန္းခ်က္မျပဳႏိုင္ေသာအခါ အျခားသူတစ္ဦးက တရား႐ုံး၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ ထုိသူ၏ သို႔မဟုတ္ ထိုသူမ၏ ကုိယ္စား တုိင္တန္းခ်က္ျပဳလုပ္ႏိုင္သည္။ ဟူ၍ ျပဌာန္းထားသည္။
ကိုတင္၀င္း၊ ကိုညီညီမင္းတုိ႔ကို စြဲခ်က္တင္လိုက္သည့္ ျပစ္မႈဥပေဒ ပုဒ္မ - ၅၀၁ သည္ အခန္းေပါင္း (၂၃) ခန္းတိတိ၊ ပုဒ္မေပါင္း (၅၁၁) ခုတိတိပါ၀င္သည့္ ျပစ္မႈဥပေဒ ျပဌာန္းခ်က္မ်ားအနက္မွ အခန္း - ၂၁၊ အသေရဖ်က္မႈ ေခါင္းစဥ္ေအာက္တြင္ျပဌာန္းထားျခင္း ျဖစ္သည္။ အဆုိပါ အခန္း - ၂၁ တြင္ ပုဒ္မ - ၄၉၉ မွ ပုဒ္မ- ၅၀၂ အထိ ပါ၀င္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကိုတင္၀င္း၊ ကိုညီညီမင္းတို႔ကို ျပစ္မႈဥပေဒ ပုဒ္မ - ၅၀၁ အရ တရားစြဲဆိုမည္ဆိုပါက အသေရဖ်က္ျခင္းကို ခံရသူကိုယ္တိုင္ တရား႐ုံးသို႔ လာေရာက္ဦးတုိက္ေလွ်ာက္ထား တရားစြဲဆိုရမည္ျဖစ္ၿပီး ထုိသို႔ကိုယ္တိုင္ လာေရာက္တရားစြဲဆိုျခင္း မဟုတ္လွ်င္ မည္သည့္တရား႐ုံးကမွ် အေရးယူ၍ မရေၾကာင္းကို ျပစ္မႈဆုိင္ရာက်င့္ထုံးဥပေဒ ပုဒ္မ - ၁၉၈ တြင္ အတိအလင္းျပဌာန္းထားျခင္း ျဖစ္သည္။
ျပစ္မႈဥပေဒ ပုဒ္မ - ၅၀၁ အရဆုိလွ်င္ ကိုတင္၀င္းေရးသားသည့္ ကဗ်ာစာသားမ်ားသည္ မည္သည့္ ပုဂၢိဳလ္ကုိ အသေရပ်က္ေစသည္ဟု အတိအက် ရည္ညႊန္းျပဆုိႏိုင္ရမည္ျဖစ္ၿပီး၊ အဆိုပါ ကဗ်ာစာသားျဖင့္ အသေရဖ်က္ျခင္း ခံရသူကိုယ္တုိင္ကလည္း မိမိသည္ အဆိုပါ ကဗ်ာစာသားမ်ားအရ မည္ကဲ့သို႔ ထိခိုက္နစ္နာပါေၾကာင္း၊ မိမိဂုဏ္သေရကို မည္ကဲ့သို႔ထိခိုက္နစ္နာပါေၾကာင္းကို တရား႐ုံးသို႔ ကိုယ္တုိင္လာေရာက္ တရားစြဲဆိုရမည္ျဖစ္သည္။
စဥ္းစားရန္အခ်က္မွာ ကိုတင္၀င္းေရးသားသည့္ ကဗ်ာစာသားမ်ားသည္ မည္သည့္ပုဂၢိဳလ္ကို ထိခုိက္နစ္နာေစသနည္း။ အသေရပ်က္ေစသနည္းဆုိသည့္အခ်က္ပင္ ျဖစ္သည္။ ကိုတင္၀င္းေရးသားသည့္ ကဗ်ာစာသားမ်ားသည္ ယခုတရားလိုျပဳလုပ္တရားစြဲဆိုသည့္ ဒုရဲမွဴးတင္ေမာင္ေအးကို ရည္ညႊန္းစပ္ဆုိထားျခင္း မဟုတ္သည္မွာ ခၽြင္းခ်က္မရွိ တရား႐ုံးမွ လက္ခံထားၿပီးျဖစ္သည္။ ယင္းအခ်က္ကိုလည္း တရားလုိႏွင့္ စြပ္စြဲခံရသူတုိ႔အၾကား ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ အျငင္းပြားသည့္ ျပႆနာအျဖစ္လည္း တရား႐ုံးတြင္ ေပၚေပါက္ျခင္း မရွိေပ။
သို႔ဆုိလွ်င္ ကိုတင္၀င္းကို တရားစြဲဆုိရန္အတြက္ တရားလုိသည္ မည္သူျဖစ္ရမည္နည္းဆုိသည့္ ျပႆနာသည္ ထင္ထင္ရွားရွားေပၚေပါက္လာသည့္ ျပႆနာပင္ျဖစ္သည္။
ထုိ႔ျပင္ ျပစ္မႈဥပေဒ ပုဒ္မ - ၅၀၁ အရဆိုလွ်င္ ကိုတင္၀င္းႏွင့္အတူ တရားစြဲဆိုခံရသည့္ ကိုညီညီမင္းကိုလည္း ခၽြင္းခ်က္မရွိ လႊတ္ေပးရမည္ျဖစ္သည္။ ကိုညီညီမင္းသည္ ကဗ်ာစာသားကို ေရးသားသူလည္း မဟုတ္၊ ျဖန္႔ေ၀သူလည္း မဟုတ္။ ကိုညီညီမင္းေနအိမ္သို႔ ဧည့္စာရင္းစစ္မည္ဟူေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင့္ ၀င္ေရာက္ရွာေဖြသည့္အခ်ိန္တြင္ စာအုပ္စင္ေပၚရွိ စာအုပ္မ်ားအၾကား လွန္ေလွာ ရွာေဖြသည့္အခါက်မွသာ ကိုတင္၀င္းေရး သားထားသည့္ ကဗ်ာစာသားမ်ားကို ကြန္ပ်ဴတာစာစီထားသည့္ စာရြက္ႏွစ္ရြက္ ရွာေဖြသိမ္းဆီးရမိျခင္းသာ ျဖစ္သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ျပစ္မႈ ဥပေဒ ပုဒ္မ - ၄၀၁ အရ ဆုိလွ်င္ ကိုညီညီမင္းသည္ “တစ္စုံတစ္ေယာက္ကို အသေရပ်က္ေစရန္အတြက္ ကဗ်ာစာသားေရးသားသူလည္းမဟုတ္ ပုံႏွိပ္သူလည္းမဟုတ္ ျဖန္႔ေ၀သူလည္းမဟုတ္သျဖင့္ ခၽြင္းခ်က္မရွိ လႊတ္ေပးရမည့္ စြပ္စြဲခံရသူသာျဖစ္သည္။
ထုိ႔ထက္ပိုမုိ ေရးသားရပါလွ်င္ ကိုညီညီမင္းကို ျပစ္မႈဥပေဒ - ၅၀၅(ခ) ျဖင့္ စြဲခ်က္မတင္ႏိုင္သည့္အခ်ိန္ကတည္းကပင္၊ ျပစ္မႈပုဒ္မ - ၅၀၁ ျဖင့္ စြဲခ်က္တင္ျခင္းအဆင့္မတိုင္ခင္ ကတည္းကပင္ လႊတ္ေပးရမည္ကို စြဲခ်က္တင္သည့္ တရား႐ုံးအေနျဖင့္ မလြဲမေသြ သိရွိလုပ္ေဆာင္ထားရမည္ျဖစ္သည္။
x x x x x x x
ဆက္လက္ေရးသားပါအုံးမည္။
စာဖတ္သူမ်ားကို အစဥ္ေလးစားလ်က္ -
ေစာေက်ာ္ေက်ာ္မင္း
(၂၇.၇.၂၀၁၀)
