သူတို႔ေျပာတဲ့ (၂၀၀၈) အေျခခံဥပေဒနဲ႔ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲရဲ႕ သ႐ုပ္မွန္

တူေမာင္ညိဳ 

“၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲဟာအဓိကပန္းတုိင္မဟုတ္ဘူး” ၊ ေ႐ြးေကာက္ပြဲနည္းနဲ႔ စနစ္တစ္ခုကုိ တုိက္ဖ်က္ေနတာသာျဖစ္ပါတယ္” လို႔ ျပည္တြင္းမွာ သူတို႔ နဖူးေတြ႔ ဒူးေတြ႔ႀကံဳေနရတာေတြကိုပဲ အသိအမွတ္ၿပီး ေျပာတာလား/ ဝန္ခံခ်က္ေပးတာလား /ရင္ဖြင့္တာလားေတာ့ မေျပာတတ္ပါ။ မွတ္ပုံတင္ပါတီတစ္ခုက ႏုိင္ငံေရးသမားတျဖစ္လည္း ကဗ်ာဆရာ/ စာေရးဆရာေလးတစ္ဦးရဲ႕ “ေထြရာေလးပါး” ဆိုတာထဲမွာ ဖတ္လိုက္ရပါတယ္။

ေမးခြန္းေလးေတြပဲ ေမးခ်င္တာပါ။
အဓိက ပန္းတုိင္မဟုတ္ဘဲ ဘာေၾကာင့္မ်ား ဦးတည္သြားေနရတာလဲ။
ေရြးေကာက္ပြဲနည္းနဲ႔ တုိက္ဖ်က္ေနတဲ့ “စနစ္” တစ္ခုဆိုတာ ဘယ္လုိစနစ္မ်ိဳးလဲ။
စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို တုိက္ဖ်က္ေနတာလို႔ေျပာခ်င္တာလား။ “ေျပာခ်င္တာကိုေျပာခြင့္မရရင္ေန၊ မေျပာရဲတာေတာ့ လံုးဝမေျပာဘူး” ဆိုတာမ်ဳိးလား။ စိတ္ကူးမယဥ္ေၾကး ေျပာၾကရေအာင္။

ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္မွာ “တည္ေထာင္ခြင့္/ဆက္လက္တည္ေထာင္ခြင့္” စတင္ေလွ်ာက္ထားကတည္းက ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ားမွတ္ပံုတင္ျခင္း ဥပေဒ၊ ပုဒ္မ (၆) ကို ဝန္ခံခ်က္ လက္မွတ္ေရးထိုးထားခဲ့ရတယ္ မဟုတ္ပါလား။
အဲဒီလို ဝန္ခံခ်က္လက္မွတ္ထိုးရကတည္းက “စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္က ေရြးခ်ယ္ေစလႊတ္တဲ့ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ၂၅ ရာခုိင္ႏႈန္းနဲ႔ ျပည္သူေတြကေရြးခ်ယ္တဲ့ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္ ၇၅ ရာခုိင္ႏႈန္းေသာ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ႏွစ္ရပ္ပူးေပါင္း အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ဒီမိုကေရစီ အစိုးရစနစ္” ဆိုတဲ့ စနစ္တစ္ခုကုိ ခင္ဗ်ားတို႔ လက္ခံထားရၿပီ မဟုတ္ပါလား။
ကိုယ္မႀကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ့ စနစ္တစ္ခုကို အရင္လက္ခံၿပီးမွ ျပန္လည္တုိက္ဖ်က္တယ္ဆိုတဲ့ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္ကေတာ့ အမ်ားနဲ႔မတူတဲ့ ပို႔စ္ေမာ္ဒန္လုပ္ဟန္တစ္ခုမ်ားလား။

၂၉ ဇူလုိင္ ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာထဲမွာ “၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲရဲ႕သ႐ုပ္မွန္နဲ႔ ျပည္သူ႔တာဝန္” ဆိုတဲ့ေခါင္းစဥ္နဲ႔ “ေက်ာ္ျမင့္ႏုိင္” ဆိုသူက ေဆာင္းပါးေရးထားတယ္။
ေက်ာ္ျမင့္ႏုိင္ ဆိုသူရဲ႕ သ႐ုပ္မွန္က ဘာလဲ။
သူ႔သ႐ုပ္မွန္ကို သူ႔အေရးအသားေတြထဲကပဲေကာက္ႏႈတ္ေဖၚျပလုိက္ပါတယ္။
- “ဖဲြ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ(၂၀၀၈)နဲ႔ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲတို႔ဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံဒီမုိကေရစီ ေဖာ္ေဆာင္ေရးေရွ႕ခရီးမွာ ပထမ တာထြက္ ေျခလွမ္းလည္း ျဖစ္ပါတယ္”
- “စစ္အစိုးရအသြင္ျဖင့္ ဆက္လက္အုပ္ခ်ဳပ္ေနရန္ မသင့္ေတာ္တဲ့အေနအထား”
- “ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပေပးၿပီး အႏုိင္ရတဲ့ပါတီကုိ လက္လြတ္စပယ္အာဏာလႊဲေပးလိုက္ျခင္း အားျဖင့္ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္၊ လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးခ်ိန္န႔ဲ မေရွးမေႏွာင္း ေရာင္စံုေသာင္းက်န္းမႈ ျဖစ္ေပၚခဲ့တဲ့ အေနအထားမ်ိဳးသုိ႔ ျပန္လည္ဆိုက္ေရာက္မသြားႏုိင္ဖုိ႔ အာမခံခ်က္မရွိေသးတဲ့ တုိင္းျပည္အေနအထား”
- “ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ(၂၀၀၈) မွာ တပ္မေတာ္မွ ေရြးခ်ယ္ေစလႊတ္တဲ့ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ၂၅ ရာခုိင္ႏႈန္းႏွင့္ လူထုက ေရြးခ်ယ္တဲ့ လူထုကိုယ္စားလွယ္ ၇၅ ရာခုိင္ႏႈန္းတို႔ အမ်ိဳးသားႏုိင္ငံေရးမွာ ပူးတြဲေရွ႕ေဆာင္သြားႏုိင္ေရး ေဆာင္ရြက္တာျဖစ္တယ္”
- “ေနာက္ျပန္လန္မက်ပဲ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဒီမိုကေရစီျဖစ္ေပၚလာေရးမွာ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲေအာင္ျမင္ေရးဟာ အဓိကျဖစ္တဲ့အတြက္ မဲေပးပုိင္ခြင့္ရွိသူ ျပည္သူအားလံုးကမပ်က္မကြက္မဲေပးၾကေရးဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ ဒီမုိကေရစီေရးလိုလားတဲ့ ျပည္သူတုိင္းရဲ႕တာဝန္သာျဖစ္တယ္” ဆိုတာပါပဲ။
သူေျပာတာကို ခ်ဳပ္လိုက္ေတာ့
“စစ္အစိုးရအေနနဲ႔ဆက္အုပ္ခ်ဳပ္လို႔ မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ စိတ္ႀကိဳက္အေျခခံဥပေဒေရးထားတယ္။ ဒီအေျခခံဥပေဒ အသက္ဝင္ဖို႔ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲက်င္းပရမယ္၊ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ျပည္သူေတြက မပ်က္မကြက္ မဲေပးၾကပါ။ ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးလည္း အႏုိင္ရပါတီကို အာဏာလႊဲမေပးႏုိင္ဘူး” ဆိုတာပါပဲ။
သူ႔ထက္သ႐ုပ္မွန္တာေတာင္ သူ႔ေလာက္သ႐ုပ္မမွန္ဘူးလို႔ပဲ ေျပာရပါေတာ့မယ္။
ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ (၂၀၀၈)ကို လက္ခံ/၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မဲေပးၾကတဲ့။

ႏွစ္ေပါင္း ၂၂ ေက်ာ္ၾကာ (နဝတ-နအဖ)စစ္အစိုးရက အၾကမ္းဖိႏွိပ္အုပ္စိုးခဲ့တာေတာင္ တုိင္းျပည္အေျခအေနက “၁၉၄၈-၄၉ အေနအထား” သုိ႔ ျပန္ေရာက္သြားႏုိင္တယ္၊ အာမခံံခ်က္မရွိေသးဘူးလို႔ ဝန္ခံထားတယ္။
တပ္မေတာ္အစုိးရအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္က ေရြးခ်ယ္ေစလႊတ္တဲ့ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ၂၅ ရာခုိင္ႏႈန္းနဲ႔ ျပည္သူေတြကေရြးခ်ယ္တဲ့ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္ ၇၅ ရာခုိင္ႏႈန္းေသာ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ႏွစ္ရပ္ပူးေပါင္း အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ဒီမိုကေရစီအစိုးရစနစ္အတြက္ ေရးဆြဲထားတဲ့ “ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ (၂၀၀၈) နဲ႔ မၾကာမီက်င္းပေပးေတာ့မည့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲတို႔ဟာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ သက္ဆိုးရွည္ေရးျဖစ္တယ္လို႔ ေဝဖန္ဆန္႔က်င္ေနၾကတယ္ဆိုတာ အမွန္ပင္ျဖစ္ပါေၾကာင္း” က်ေနာ္တုိ႔ကလည္း ရဲရင့္တည္ၾကည္စြာ ဝန္ခံလိုက္ပါတယ္။

တူေမာင္ညိဳ

(၂၀၁၀ ဇူလုိင္ ၂၉ ရက္)